Bunker Hill. Jaargang 7 (nrs. 23-28)

[p. 10]

Jan-Willem Anker

Nacht

De duisternis beschermt wat donker is.
Arjen Duinker - Losse gedichten

Ergens halen heuvels hun koele schouders op,
zakken de weilanden in eigen glooiing weg
en rollen ongemoeid de knechten van de nacht.

Aan een lichtcilinder hangen plukken rag.
Ze waaien mee met een klassieke zuidenwind,
glijden over de haas die door het koren rent

strijken over het jukbeen van een wandelaar.
De duisternis legt een stofdoek op zijn mond.
Zij ontfermt zich over een aanstaande kreet.

[p. 11]

Over de plassen

 

Over de plassen varen in het najaar, dat is pijnlijk.

 

Gecamoufleerde wezens drijven elkaar op.

 

Wie een hengel mist is zelf het aas.

 

 

 

Ver weg wuift een vrouw met groene vlaggen.

 

Ze klimt graag in bomen, vergroeit met de appels

 

als ze haar hoofd van het oosten wendt.

 

 

 

Haar lach is een huizenhoog vuur tijdens een wake,

 

een vuur dat je niet zonder snikken welkom heet.

 

In de schemering breken je opgedroogde lippen.

[p. 12]

Nazomer

 

Je ambernagels gloeien in het schemergroen,

 

terwijl een bloem zich van de steel bevrijdt.

 

Zijn vlinderblad versnijdt de honinglucht.

 

 

 

Om je te bereiken moet ik mezelf verlaten,

 

de schroeven draaien uit mijn fijne botten,

 

de sluiers van mijn hertogsgeest afscheuren.

 

 

 

Maar ik zie de pijnboomwortels brokkelen.

 

Er geeuwen wespen in het vestingwerk,

 

verzadigd van het truffelijs op onze wafels.

 

 

 

Ze zwermen naar de rafels van mijn handen,

 

likken huid opzij en wringen bij een pees.

 

Elke aanraking is een gevaarlijke zegen.

[p. 13]

Je bent jezelf ongezien

 

Voor de ontbladering zul je niets weten.

 

In een beuk tref je skeletfragmenten aan.

 

Een taaie onlust maakt zich van je meester.

 

 

 

Bodems schud je om, je onteigent de aarde.

 

Vogelvrij ben je in staat jezelf op te jagen.

 

Een groet is voor je hand een hinderlaag.

 

 

 

Maar aan geen valstrik kleeft een evenbeeld.

 

De wolvenklem bijt naar een spoor van jou,

 

verborgen tussen de uitgewoekerde takken.