Is Brugge groot?

[p. 90]

Hoe een man zijn begerige vrouw op het rechte pad houdt

Een goede vrouw vormt een goede man en een goede man vormt een goede vrouw. Waar de een de ander op de goede weg houdt, komen twee zielen samen.

Een koopman en zijn mooie jonkvrouw speelden eens een spelletje schaak toen er een verwaande Duitse Hanzekoopman voorbijkwam. De vrouw had hem nog maar nauwelijks gezien of ze begon haar man al te vertellen over zijn prachtige kleren en dure sieraden. Hij zei: ‘Dat is een van mijn compagnons. Ik zou hem eens bij ons te eten moeten vragen. Maar nu moet ik ervandoor en ik kom niet eerder terug dan overmorgen.’ Hij riep daarop het dienstmeisje heimelijk bij zich en zei: ‘Luister naar me, ik doe net alsof ik op reis ga. Breng deze brief naar uw vrouwe en zeg dat ik die Hanzekoopman ben en dat ik haar, omdat ik haar bemin, graag vandaag voor het eind van de middag zou willen spreken.’ Het dienstmeisje sprak: ‘Lieve heer, dat zal gebeuren.’

Ze ging naar haar vrouwe. Zij las de brief en deze beviel haar wel. Ze zei: ‘Laat deze man maar komen, maar niet voordat het donker is. Leg een haan en ander gebraad op het vuur, spoel de flessen om en haal wijn. Mijn man is weg; hij komt niet snel terug. Lijsken, breng die jonge kerel hier!’

Lijsken haastte zich naar haar meester. Net als de Hanzekoopman trok hij mooie kleren aan en deed dure sieraden om.

De goede man zat achter de gordijnen in de kamer en zei: ‘Blaas vlug de kaars uit. Niemand mag immers iets van ons afweten.’ Ze maakten pret, aten en dronken. Daarna gingen ze naar bed om te slapen. Hij snurkte en liet scheten. De vrouw was hierover hoogst verbaasd: ze dacht een goede aan hem te hebben. Maar hij draaide zich om en wierp zijn achterste in haar schoot. 's Nachts lag hij met zijn mond naar haar toe. Hij rochelde aan

[p. 91]

een stuk door; de stank was groot. Rond middernacht stond hij op, pakte haar hemd, legde er een drol in en legde het hemd terug waar hij het gevonden had.

's Morgens vroeg ging de goede man weg. De vrouw vertrouwde Lijsken toe hoe onbeschoft ze was behandeld. Ze huilde tranen met tuiten van spijt.

In zijn volledige reisuitrusting kwam de echtgenoot thuis. Hij zei: ‘Maak het eten klaar, ik breng een gast mee.’ De Hanzekoopman, die niets van het gebeurde afwist, werd door de koopman mee naar huis gebracht; dit verraste de vrouwe zeer onaangenaam. Haar man zei: ‘Ik heb hem waren verkocht.’ Ze maakten veel plezier en de vrouw bracht de gerechten. Tegen de Hanzekoopman zei ze zachtjes: ‘Wat stonk jij vannacht, vies varken! Waarom heb jij mijn hemd bevuild?’ Ze gooide het eten deels over zijn kleren. Hij sprak: ‘Ik weet niet waar u het over heeft!’ Ze spuugde hem in het gezicht en schold hem uit; dat beviel hem allerminst. Met haar voeten schopte zij hem stiekem tegen zijn schenen, tot bloedens toe. Zij meende dat haar man het niet in de gaten had. De Hanzekoopman zei: ‘Is die vrouw krankzinnig?’ De vrouw liep naar de gang en de echtgenoot ging op zijn plaats zitten. De Hanzekoopman zei: ‘Zo gedraagt een slechte vrouw zich. Zij heeft mij helemaal nat gegooid.’ Wat hij nog meer zei, weet ik niet. De echtgenoot zei: ‘Wees niet boos. Er is nooit een gast blijven eten die hier ongeschonden vandaan kwam.’ De Hanzekoopman sprak: ‘Ik kom hier nooit meer! Uw vrouw zou mij wederom uitschelden en slaan.’

Deze vrouw heeft haar eer behouden. Daar heeft haar goede echtgenoot voor gezorgd. Wie oneerbare verlangens weet te weerstaan, is de duivel meester. Laat elke vrouw hier een voorbeeld aan nemen en zich eerzaam gedragen.