Aen den heer J.M. Dautzenberg.
Sermoni propriora
'k Dichte niet: 'k ben in myn ‘luimen,’
zoo als meester Jan Nolet.
Vriend, wat ketteryen broeis du?
‘Hoe! den du in onze tael!
(Roept met ysseliken afschrik
ieder zuiver Vlaming - Wael)
stellen! 't is recht singulier.
Laet dat over aen den Franschen,
Want dat blyven toch de bazen;
ja, zoo tu een voorrecht zy,
Hun alleenig moet het wezen;
Wils du dat my meer nog doemen
al de kreeften van het land,
Die alomme van my prenten:
‘Zyn beweging houdt geen stand,
Te poëtisch is zyn dichtwyz',
en omslagen met een wolk.
Prudens weet niet eens te schryven
voor de keuken en het volk.
Rymde hy als Pater Poirters,
Klaer, en simpel en devoot,
Dertig drukken bly belevend,
waer' hy als die man schier groot.
Dichttede hy zoo, als we allen
prosa schryven vrank en vry,
Boven 't rym had hy de waerde
van verstaen te zyn als wy.
Hy studeerde in vierentwintig
Vondel reeds en Bilderdyk,
En (men weet het) sedert dezen
maekten wy de tale eerst ryk.
Dat schryft Sleecks, dat Ecrevisse,
en zoo nog een half dozyn,
Die als scheppende geniën
roemryk door den lande zyn,
| |
Die een nieuwen genre schiepen
by het ‘voorwaert!’ roepen, die
Voor dat Hollandsch nooit en bogen
met onvlaemsche slavenknie.
Mannen, aen wier talefakkels
Holland, als aen Kiliaen,
Weêr zyn keerskens zal ontsteken,
wil het licht er niet vergaen;
Die als taelbescherremenglen,
recht van pas gevallen zyn...
Uit den hemel, om te zeggen:
Dautzenberg, myn lieve zanger,
vrees du zulke geesten niet?
Durfs du d' uitgang lik gebruiken,
by den du, dien du my rieds,
(En dien ik hier voort wil stellen,
al en waer 't maer om de grap,
‘Lyk, zegs du, is niet te zingen.
Lik als licht is zoet en zacht;
Zangerige zangen vragen 't;
dierbaer was 't den voorgeslacht.’
Ik bezweer dy, vriend, keer weder
van dit vreemde dolingspad,
Of, ik weet niet wie, verwyt dy
stellig ik en weet niet wat.
‘Likker’ zullen zy dy heeten,
met ontvonkten meesterblik,
En wat antwoord zals du schieten,
aen dier grooten mannen klik?
Vruchteloos zals du hun noemen
Dit zyn hun drie letterstrengen
die geen kabel maken, maet!
‘Likker’ zullen zy u heeten!
Wordt geer niet van bleek en wit
Als een doode?... Likker! (kruiper,
al te lasterlik waer ' dit.)
Heer, bewaer ons van hun roede,
waer 'k eerbiedig voor verstom,
Maer bewaer ons boven alles
voor.... hun Dictionarium.
|
|
Auteursrechtvrij