De Broederhand. Jaargang 2

[p. 240]

De Daemon.

Een Daemon trad voor eenen troon.
Nog jeugdig was de vorst die dezen had bestegen
De booze toont hem eene lauwerkroon:
‘Die kroont,’ sprak hy, ‘den zegeryken degen’

- ‘Maer ik zie bloed aen deze schoone bladen!’
De Daemon spreekt: ‘Dat is slechts vyands bloed!
Ik ben de Faem; myn krans verschaft den moed,
Om zich in 's vyands bloed te baden!’

- ‘Ik heb geen vyand!’ sprak de koning dan.
Een lach verscheen op 's monsters helsche trekken:
- ‘Slechts willen moet men, en men kan
Zoo veel men wenscht, zich vyanden verwekken.’

- ‘Kan men niets beters doen?’ - Niets, dat zoo lokkend glanst,
Als eene kruin die met die kroone schittert;
Op 't woordje zonde zyt gy ligt verbitterd?
Zy zy slechts groot genoeg, dan wordt zy luid bekranst.

Uit het duitsch van Tiedge.