De Broederhand. Jaargang 1

[p. 311]

Boekbeoordeeling.
Die eerste bliscap van Maria, misteriespel van het jaer 1444, met aenteekeningen van J.-F. Willems, Gent, 1845.

Sedert lang is het uitgeven van stukken uit onse oude letterkunde gestaakt; hoe vlytig ook Blommaert er mede besig was, hoe veel ook nog onder dese betrekking te doen blyft, al onse schryvers houden sich aan de schoone letteren, en self Serrure die toch soo kostelyke bydragen uit syne hoogst waardvolle versameling van oudvlaamsche gedichten en volksboeken konde leveren, laat ons te vergeefs op iets wachten; slechts Willems gaat in syn Belgisch Museum onvermoeid voort op den ouden weg. Wy juichen wel uitter harten den yver toe, waarmede onse jonge letterkundigen trachten, onse jonge letterkunde altyd met nieuwe gewrochten meer te verryken, maar wy betreuren even soo seer uitter harten, dat er sich niet een onder hun opdoet, die dese heerlyke oude letterkunde weêr aan het licht van den dag brenge. Men is het ten hoogste mis, wanneer men meent, dat onse beweging niets daardoor kan aanwinnen; sy wint er, in tegendeel veel, seer veel door; hoe, dit hebben wy weldra in een ander opstel gesegd.

De uitgave van ‘De eerste Bliscap van Maria’ was ons vooral aangenaam, dewyl de oudere misteriespelen tot nu toe nog gansch onopgevorscht waren gebleven; en hoe belangryk syn sy nogtans voor onse middeleeuwsche letterkunde, voor de beschavingsgeschiedenis dier tyd, voor de taal. Een sprekend bewys daarvoor is ons stuk, hetwelk omtrent uit het midden der vyftiende eeuw mag syn, en evensoo ryk is aan karakteristische trekken, als aan woord-

[p. 312]

vormen, welke men selden mag aantreffen. Ook de taal is er tamelyk suiver in, althans veer suiverder dan in de meeste andere voortbrengsels uit dien tyd.

Seer belangryk is de inleiding, waarmede de geleerde uitgever het liet vergeseld gaan, en waarin hy vooral seer vlytig opgesamelde collektaneën tot de geschiedenis van het toneel soowel in ons land, als in Frankryk, Engeland en Duitschland, mededeelt.

Volgens hetgeen wy vernemen, is er hoop, dat onse oude letterkunde niet lang meer in de boekeryen sal suchten; de heer minister van binnenlandsche saken, die reeds soo menigen blyk van belangstelling in de vlaamsche saak heeft gegeven, soude krachtdadige hulp aan de uitgave eener nationaale bibliotheek van oudvlaamsche schryvers willen leenen. Hoe dankbaar hem daarvoor niet slechts de Vlaming, maar de gansche geletterde wereld soude wesen, hoeven wy wel niet te seggen.