Braga: dichterlijke mengelingen. 1843

Elegie aan een verhongerden dichter.

Ingezonden.

Zoo moest uw noodlot wezen:

Ellende in overvloed!

De Tering deedt u sterven,

Juist als een Dichter 't moet.

Dat heeft de Piëride

Reeds bij uw wieg verkond:

Tot zingen, niet tot eten,

Bestemde zij uw mond.

Vroegtijdig stierf uw moeder,

Profeetiesch was die smart:

U zou geen vreugde bloeien

Aan eenig sterflijk hart.

De waereld met haar schatten,

De lichtzij van het lot,

Moest u slechts de oogen kwetsen:

Voor anderen 't genot!

De lente was uw leven,

De bloesem was uw droom:

Een ander perst de druiven,

Een ander plukt den boom.

Gij laafde uw dorre dagen

Met menig waterdronk,

Terwijl uw lied de Weelde

Heur zout, heur schoonheid schonk.

Reeds hier mocht gij niet meerder

Dan schim, dan schaduw zijn;

Nu keerdet gij naar de uwen,

En smaakt er 't ambrozijn.

Nu wordt u de enge zode

Ter grafnaald opgericht:

Licht druktet gij deze aarde,

U drukke de aarde licht!