Braga: dichterlijke mengelingen. 1843

De stroomnymf.

Zie, hoe de maan met haar siddrende stralen

't Wemelend golfjen belonkt op den vloed, -

Hoor, reeds weêrgalmt in de zilveren zalen

't Lied van de Stroomnymf zoo zuiver en zoet:

‘Aardsche vreugd en aardsche pracht

Sluimren in den donkren nacht;

Maar geen duister

Bluscht hier ooit mijn fakkels uit,

En het ruischend stroomgefluister

Lispelt steeds met lief geluid; -

Liefde en leven, licht en luister

Siert de zaal der waterbruid.

Sterfling! uit de diepe dellen

Zien wij enkel licht omhoog,

En het wentlen van de wellen

Vormt een eeuwgen regenboog.

Zelfs de bleekste stralen

Dalen

Zevenkleurig in den vloed;

In den zwarten nacht bewaren

Mijne baren

Licht, dat gij bij dag begroet.

Sterveling! door smart bedolven,

Zwerft gij door het aardsche dal:

Werp u in den arm der golven!

Woon bij mij in 't stroomkristal!’

Vleiende lokstem, betoovrende noten,

't Luistren is zoet naar uw lieflijk gezang!...

Wordt niet de vreugde met tranen genoten?

Maakt het verlangen ons leven niet lang?