Braga: dichterlijke mengelingen. 1843

Lied.

De stroomen vervlieten,

De sterren verschieten;

Maar nooit zijn de golven de bedding ontsneld,
En nimmer de lampen des Hemels geteld.

De bloemen verkwijnen,

De blaadren verdwijnen;

Maar 't voorjaar geeft telkens een prachtigen dosch
Aan 't bloemtjen der weide en den boom van het bosch.

[p. 3]

 

En zouden wij staren

 

Op donkere baren

 

Wier wentling ons menig genoegen ontrooft,

 

Waar 't licht onzer vreugde zijn glansen in dooft?

 

 

 

Neen, weg met de zorgen!

 

Wie weet, of ons morgen,

 

Of ooit wel een vonkjen van blijdschap weêr wacht:

 

Genieten wij 't leven zoo lang het nog lacht!