De Brakke Hond. Jaargang 11

[p. 183]

Hong Hong

Hong Hong (Hung Hung) is de schrijversnaam van Yan Hongya (Yen Hung-ya). Hij is in Taiwan geboren in 1964. Tussen 1980 en 1984 studeerde hij dans en drama en tussen '84 en '85 trad hij op als acteur in verschillende toneelstukken.

Hij maakte een adaptie van Ingmar Bergman's Scenes From a Mariage en van Hamlet en verdiepte zich vervolgens in experimenteel theater. Ondertussen werkte hij nog als scriptschrijver en assistent-regisseur voor Edward Yang (The Terrorizor, A Brighter Summer Day, A Confucian Confusion).

Zowel voor zijn scripts als voor zijn poëzie sleepte hij verschillende prijzen in de wacht. Sedert 1991 staat hij aan het hoofd van een poëzietijdschrift en een theatertijdschrift en hij was verantwoordelijk voor de jaarlijkse Taiwanese nationale poëzieselectie in 1993.

Alle hier vertaalde gedichten behalve Lente 1990 komen uit de in 1990 verschenen bundel Muziek in de duisternis.

Stadszoo

een
logge
grote
wazige
olifant

is door de stad getrokken
zoals mist
dat doet

hij beroerde zachtjes alle dingen
maar wij waren er ons niet van bewust
nadat hij was vertrokken
zagen we pas de op de muur achtergelaten
afdruk

[p. 184]

 

het spoor doofde uit

 

en wij vergaten het dan ook

 

later ontdekten we op het dak van het weerkundig instituut

 

zijn stoffelijk overschot

 

dan pas wisten we dat hij daar al die tijd had gestaan

 

wachtend op zijn kudde

Nadat het uit de kwekerij was ontsnapt
leefde het voortdurend op vuilnisbelten

later stapte het zonder omzien ziekenhuizen in en uit
roofde er voedsel
af en toe zagen we het
haastig dribbelen op een kruispunt
diep slapen in de wc's van de lagere school
rondkijken in een museum
met rode ogen staarde het voor zich uit
kwijlend van de hunker
wij waren allen ietwat verwonderd

maar
uiteindelijk werd het toch gevangen
van een rode stempel voorzien
tot brokjes vermalen
waarmee blikken werden gevuld
net zoals zijn lotgenoten
werd het verdeeld over de warenhuizen van de stad

we aten de vleespasta die op tafel stond
de weinige verwonderingen over het leven
zijn sedertdien verdwenen

Een kwiklamp beschijnt de brede boulevard
een hond

[p. 185]

 

staat op de middenberm

 

voor zich uit te staren

 

 

 

er komen geen bussen meer voorbij

 

waarop staat hij dan nog te wachten?

 

heel de stad is al ten prooi

 

aan de bezweringen van de dood

 

waarom steekt hij de straat niet over

 

om naar jouw veilig oord te gaan?

 

is het omdat hij twijfelt

 

over de richting die hij uitmoet

 

of is het omdat hij bevreesd is

 

voor de zwarte auto die ieder moment

 

kan komen aangeraasd?

 

 

 

ook ik staar

 

midden in de lange nacht

Iedereen
sluit tenslotte de deur
komt niet naar buiten
houdt zijn eigen wapen in de hand
verbergt zich in huis
kijkt naar de heruitzendingen op tv
op straat krijg je alleen lijken te zien
en wapperende kleren en vlaggen
aan de droogstaken op ieders balkon
honderdduizenden schapen
worden de haven binnengevaren
in de fluorescerende coulissen van ieder huis gezet
boodschappers van de vrede
maar de schapen zijn bang hun stem te verliezen
de televisies schudden en beven
wij schouderen het geweer
en mikken op de ogen van de schapen

[p. 186]

5. Het nobel geslacht der dinosaurussen

 

vissen vergaan

 

sterren spatten uiteen

 

tyfoons

 

mijnrampen

 

zachte ogen buiten aan de venstertralies......

 

hij is terug gekomen

 

hij welft zijn lichaam

 

schuilend achter de omheinende muur huilt hij droevig

 

zijn logge staart kan hij nergens kwijt

 

- zijn soortgenoten waren hun beloftes niet na gekomen

 

alleen hij was toevallig hier aangekomen

 

maar eigenlijk was hij eerder

 

op de verkeerde planeet verdwaald geraakt

 

 

 

een voorzichtige identificatie, roept

 

een onbeschrijfelijke heimwee op

 

dat maakt hem bevreesd...

 

inderdaad, hij is in zijn slaap te ver gegaan

 

bovendien is hij te laat

 

zijn nakomelingen hebben al zonder dralen

 

de aardbol veroverd:

 

op de harde korst van de aardbodem

 

zetten zich koraalskeletten af

 

worden zich voortplantende reptielen een massa

 

die zich ongedurig wriemelend een weg baant

 

wier ogen sterk licht uitstralen

 

die stoffige rook uitspuit

 

wanhopig brullend van de honger

 

alles is nog even wreed als

 

zijn voorbijgestreefde gewoontes:

 

omnivoren

 

vleselijke lusten

 

levend in kuddes

 

zonderlingen

 

taaie lijven

 

weke harten

[p. 187]

Stadsgezichten

de mensenmassa is al helemaal verdwenen.

gehoorzaam aan de bodem van een glas laat de melk op tafel
een spoor na...

ochtendkranten uitgespreid in tuinen...

lakens aan opgespannen touwen druppen...

wind blaast beweging in rolschaatsen langs de kant van een weg...

rijen lege bussen achtergelaten aan kruispunten, busdeuren gapend als grotten...

een neonlamp in een herdenkingsarcade omhelst eenzaam
flikkerend het portret van een leider...

een zaag stopt in het midden van een boomstam, maar de kruin bloesemt verder...

uit de verte komt een profetische krijger langzaam dichterbij
gereden, hij brengt de zegeningen van de goddelijke
edicten; maar -

al de mensen van de stad zijn er reeds vandoor, op de muur
blijft enkel een zingende en dansende jonge dame
achter...

een militaire mars dwarrelt door de lucht...

zij trekken voorwaarts ten strijde tegen
een andere stad...

[p. 188]

Geheime plaatsen

in de stad zijn er heel wat
geheime plaatsen
ze zijn met infrarood- en vogelsperspectieffotografie
of in de planboeken van de stadsadministratie
nauwelijks te visualizeren
als het geluk meezit
zie je in de donkere nacht
metalige muzieknoten die uiteenspatten
koude slangen die zich rond
waterleidingen van gebouwen kronkelen
of overdag

kleine motten en zilvervisjes die overal aan de hemel
voorbijvliegen
je weet-
dat het daar onopgemerkt zijn oorsprong vindt

geheime plaatsen
de liefde heel diep in ons binnenste
enkel als we van methode veranderen
kunnen we ze waarschijnlijk aan elkaar doorgeven
vuurwapens die in kelders wachten op de dood
documenten die in bewaarplaatsen bezeten worden gedrukt
enthousiasme dat tijdens een vergadering op hol slaat
het leven en de grappen bij alcohol
en rook die terzelfdertijd vervliegen
en ook nog de dromen die onderhandelen op het veelkleurige
bed
eenzaamheid en behoeften die met geld worden verheeld
net zoals de liefdesdaad door huizen wordt verhuld
maar gifgas bedekt de stad...

[p. 189]

 

gezang komt uit geheime plaatsen

 

vriendschap houdt zich op in geheime plaatsen

 

tranen vallen in geheime plaatsen

 

iedereen groeit op in geheime plaatsen

 

ontelbare geheime plaatsen

 

creëren voor de hele stad

 

bedrijvigheid

 

vooruitgang

 

uitbreiding

 

 

 

maar jij en ik hebben onze eigen

 

geheime plaatsen

 

hoewel alles daar benauwend is

 

de lucht vervuild is

 

het lawaai schreeuwerig is

 

hebben we een warm bestaan

 

hebben we eeuwigheid

 

 

 

en al wat schitterend is

 

doet zich voor

 

in geheime plaatsen

[p. 190]

Lente 1990

starend vanop het dak van een flatgebouw dat al werd verlaten voor het af was; een woeste draak doolt strijdlustig tussen de wolken in de verte, wachtend op een kans om de stoffelijke resten van zijn soortgenoten die in het stadscentrum ontdooid zijn opgegraven te redden

[p. 191]

Stroomonderbreking

gebouwen laag na laag op elkaar geplaatst
zijn een pikzwarte wereld
ongebreidelde gedachten stuwen op
naar de gekartelde horizon
in de duistere lucht
torenspitsen en barakken zeilen als gigantische schepen
bekroond met detectie-antennes
in een veraf gelegen dromenland
varen ze
elkaar
aan
zwijgzaam en traag

Ingeleid en vertaald door Karel De Pauw

[p. 192]

[advertentie]