De Brakke Hond. Jaargang 11

[p. 152]

Huo Jingzhong
Bloemen aan de straatkant

overdag, Central District, steek je de
voetgangersbrug nabij Yee Woo Mansions over, en ziet

een menigte bedelaars met ontbrekende
handen ontbrekende benen

verspreid over het hele viaduct, zich in laagheid
verschansend aan de voeten der voorbijgangers.

De zeewind is de tedere, zachte hand van
een verpleegster, die de stompjes van hun afgehakte
ledematen

streelt tot ze glad zijn als ivoor,
teer als een zuigeling.

Zij eten de vochtigheid,
hun kleine lichamen lichtjes voorover gebogen,

buigend naar de voetgangers zijn zij
bloemen aan de straatkant

[p. 153]

2.

 

je glijdt de afgelegen keel van Chater Road binnen -

 

de voetgangerstunnel die naar de Star Ferry voert:

 

 

 

in een wirwar van zwart en grijs en

 

wit kleven zij aan de palen, als spoken of boze geesten.

 

 

 

Je rechterhand deelt aalmoezen uit, je hart

 

voelt walgend medelijden. Zij weten dat.

 

 

 

wanneer je je omdraait om weg te gaan, let op je passen,

 

let op je rotte tanden

 

 

 

die uitvallen. Een oude vrouw

 

slaat op een blikken doos, mompelt tot zichzelf:

 

 

 

zij is een oude heks, met zwarte magie wil zij

 

de grote vloed bezweren deze plaats te overspoelen.

 

 

 

Maar de zee wordt onderdrukt door rijen torengebouwen

 

de grote vloed kan niet komen.