De Christelijcke huyshoudinghe.
DIe in des hylicks staet leeft heylich onbesmet,
En schicket al zijn doen naer Gods heylighe wet:
Die stadigh houdet aen met loven en ghebeden:
Die zijne kindes teer op Godes weghen set,
En buyght die in haer jeught van al dat haer belet
Te treden op den padt van gods-vucht en goe seden:
Dien man gesegent wort: zijn wijf is vruchtbaer seer,
En draeght als goeden boom haer vruchten meer en meer.
Gelijc den Wijngaert groen ons geeft de druyven wijnigh,
D'olijfboom zijn Olijf, die swelt van Oli soet:
Ghelijck den Appel-boom ons gheeft de Appels goet.
Daer Godes vreese is, is overvloedt onpijnigh.
Hebt ghy wel oyt ghesien een velt vol Tarwe staen,
Die naer den Mayer wacht om naer de schuyr te gaen,
Hebt ghy wel oyt ghesien de Koeykens vol van melcke,
Die loeyen om ontlast van d'overvloet te zijn?
Hebt ghy wel oyt ghesien de Druyven vol van wijn,
Die wachten datmen dien uyt persset: kieset welcke
Van allen dat ghy wilt: jae kiestse al ghelijck:
Al desen overvloet, door Gods seghen rijck,
Is in des hylicks staet, daermen godvruchtich levet
Het Coren, Melck, den Wijn, jae alle nootdruft is
In grooten overvloet by lieden vroom ghewis:
Die God zijn herte geeft, God hem van alles gevet.
Is dit gheduyrigh waer? ghy comt my weer aen boort,
De vloedt van mijn ghedicht en can niet vloeyen voort:
Ic segh, jae: Seght ghy, Neen? laet sien wie het sal winnen
Ghy grovet, siet ghy slechs op Esaus seggen? ach,
| |
Nae al dit aertsche goet men hier niet wijsen mach:
Maer sien met geestes oogh den rijckdom vanden sin
Ick hebbe [het is waer] gheen schuyr vol Coren hier,
Mijn Kelders en zijn niet vol Wijn en vol goed Bier.
Nochtans ick heb ghenoegh: ick bender met te vreden,
Ick scheppe met mijn handt het water uyt de sloot,
En ben soo wel gherust als ghy met waters groot:
Die zijnen nootdruft heeft, en heeft geen claghens reden.
O die in dancke neemt al wat de Heere gheeft,
Als in den Lusthof schoon hy met zijn Eva leeft:
Sijn kinders loopen hem om t'lijf als schaepkens soete,
Sy cussen, strelen soet, en roepen steeds: Taet, Taet:
Het een light inde Wiegh, aen bancken t'ander gaet;
Het derde gaet alleen, en loopt hem te ghemoete,
Siet, dit is al zijn vreught, ghelijck de Lantman die
Sijn landt vol Coren siet, die lachet als Bye,
Comt op des beckens clanck, die in een dal siet weyden,
Sijn schaepkens seer ghesont: elck vat naer 't beste gras.
De kinders comen ons verlusten wonder ras.
Die God mint ende de vrucht, diens kinders seer verbreyden.
De Vrouwe dan daer by t'verciersel is van't huys,
Ghesel in voorspoed bly, en soeten troost in't cruys.
Of schoon de swackheyt teer, somwijlen sterck u vallet,
Soo ghy die wijste zijt, end' onderwijs bringht voort:
Hoe banghe dat sy siet, hoe dat sy is ghestoort,
Terstont is het haer leet, terstond is sy ontgallet,
Sy heeft op 't huysgesin ghestadigh haer ghesicht,
De spijs toe sijner tijt u wordet opghericht:
U winste wordt bestreckt tot op een penningh nouwe:
In sieckte (hoe het gaet) sy blijft u trouwe by:
Voorwaer eenen vrome Vrouw is een Lusthof bly,
Naest God al onse vreught, die comet van de vrouwe.
Daerom wanneer ghy zijt te saem in s'hylicks staet:
De heyl'ge Godes vrucht van u niet uyt en laet.
Laet Liefde, Eendracht sterck, by u gestadich woonen:
Drijft de jeloerscheyt, twist, haet, nijt, ter deuren uyt:
voor achterclappigh volck u ooren staedigh sluyt:
Wie ongerechticheyt werckt, een suyr gesicht wilt toonen.
Doet dit, en wacht van God den seghen wonder milt.
En murckelt niet terstont als voorspoeds wint wat stilt:
En keert niet stracx te rug, maer wilt in deughd volherden
Gaet voort, en siet niet om hoe dat een ander doet.
Al wacht Gods seghen langh, het wachten hy vergoet.
Die heyligh leven t'saem, van God gheseghent werden.
|
|
Auteursrechtvrij
