Beveynsde oft valsche Minne.
EEn meerder alsmen siet, schijnt minder alsmen weet,
Dees kennis hanght aen twee ghelieven in secreet,
Die niet met blinde min, en werden aenghesert,
Ghelijck (eylacy) blindt drie sonder meninghaers,
Als wel te zijn bemint staech vlieghen om de kaers,
En met een vrye wil van bitterheyt en smert,
Tot polver in de vlam verdrooghen al het herdt.
Veel eerder ben ick Godt: veel eerder en gheringher
Sal ick den gulden Son omdraeyen met mijn vingher,
En der Planeten loop bedwinghen in mijn cracht,
Eer daet sy mijn beswijckt, wiens hoogher excellenty
| |
Van schoonheyt nae mijn sin passeert in preferenty,
Der Goden Coningh, en t'goddelijck gheslacht,
Van wien sy meer Goddin als mensch is voortghebracht.
Hierom wil yder een mijn noble Matres,
Gantsch Troyen op de been, eert Paridis Princes,
Een yder buycht de knie met vriendelijck ontmoeten:
Maer ick ghetuych en sie, den wil vernoecht en vol
Daer in sy my behaecht, en anderen voor dol
Op hope sonder baet, laet al te deerlijck wroeten
Sal nu noch nimmermeer haer lust begeerlijck boeten.
Grootmachtighe Regent van Paegasi Domeynen,
Ghy die mijn lief begaeft met levende fonteynen,
Soo dat den gulden dou haer uyt de mont ontvloeyt,
Princesse van de min, wiens Charites in desen
U eyghen schepsel boocht volmaeckt, en uytghelesen,
Verleent my nu de roem, daer in ons liefden bloeyt,
Dewijl een ander t'hert vol slaverny vermoeyt,
Ontrent ter rechter uyr, als yder een om baet,
Int aenstaen van de nacht, by zijn Matresse gaet,
Heb ick ter goeder tijt mijn Coningin vernomen:
Aldaer heb ick den Toetsz ghevonden menichfout,
Waer mee dat sy vertoocht het onvervalste gout,
En met de gulde Son haer claerheyt doet bevromen,
Maer al het schuym van dien een ander laet becomen.
Drie vlieghen met een slach, heeft sy ghelijck gheslaghen
Daer yder waer gherust, maer groeten noch en saghen,
De vierden binnens huys verholen aen d' een zy,
Drie bickten daer op een, een bickten daer op drie,
My dunckt als dat ick noch het Apen-spel aensie:
En scheyden op het laest te samen even bly,
Maer gheen van dryen sach zijn scheepken in de ly.
D'een voor d'ander bevreest, en treften noyt zijn gront,
Een minnelijck ghesicht, heeft sy den eene verjont,
De tweede in zijn hant stil swyghende ghewronghen,
De derden buyten kundt van d'anderen ontmoet,
Courtoys en seer beleeft ghetreden op de voet,
Als t'Katjen met de Muys heeft met haer omgesprongen,
En voorts van stonden aen den scheyeldans ghesonghen.
Dit heeft den Vos ghesien, die stil lach inder muyten,
De Ridders vander jacht, spacerende daer buyten,
T'landt van Beloften noyt en zijn ghecomen in,
Wat schaet dan een goe boom, de vrienden by te deelen,
Voor quae melancoly, een appel om te spelen,
Daer met een ydle windt ontvliet al haer ghewin,
En wy volherden staech Regeerders vande min.
Fonteyn.
|
|
Auteursrechtvrij