Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc


Liedt, op de voys: vvanneer ick slaep voel ick mijns levens vreught. 1. VVAnneer ick sie dat Goddelijck ghesicht, T'vvelc my bestraelt, met een so hemels licht, Soo voel ick my terstont Van nieuvvs doorvvont, En een nieuvve smert In mijn droevich hert, En een nieuvve smert van binnen, O Goddelijck ghesicht vol minnen. 2. VVanneer ick sie den lieffelijcken mont En my daer van, een kusken vvort ghejont, Soo moet vveer alle pijn Verd' van mijn zijn, Dan is mijn ghemoet vvederom versoet, Dan is mijn ghemoet vol vreuchden, O lieffelijcken mont vol deuchden. 3. Maer nu eylaes! soo treur ick al den dach, Dat my dees jonst niet eens gheschieden mach. Mijn schoone vyandin Die ick bemin Treft met eenen schicht, vvt haer soet ghesicht, Treft met eenen schicht, mijn herte. O klaechgelijcken dach vol smerte. 4. Mocht ic van haer, noch eenmael zijn bespoeyt Met t'hemels nat, dat uyt haer lipkens vloeyt. En op mijn drooghe siel Den heunich viel, Die my can alleen En oock anders gheen Die my can alleen ghenesen. O nat, ô hemels nat ghepresen. 5. Maer moet ick dan dus blijven inde pijn Soo sal de doot noch eens het eynde zijn,
[pagina 56]
Vvant nu den vvreeden brant Hout d'overhant, doen ick anders niet In dit svvaer verdriet, Doen ick ander niet dan suchten, O jammerlijcke pijn vol duchten.