Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

Sonnet.

NV lestmael wasser een, die deur zijns liefs schoon oogen,
En suyverlijcken hals, en purper-rooden mont,
Tot binnen in zijn hert, was doodelijck ghewont,
Soo dat hy dese pijn, niet langher cond' gedooghen.

Hem docht het was nu tijt, naer medecijn te pooghen

Hy sprack ô dertel dier, ghy die my quetsen condt,
Ghy hebt alleen de macht, te maken weer ghesont,

[p. 57]

 

Ontfermt u over my, en hebt doch mededooghen

 

Helaes wat souw zy doen, wat soud' sy teghen strijden

 

Daer haer het wreede vyer, van binnen doet belijden,

 

Dat zy niet min als hy, gheholpen vvesen moet.

 

VVat isser beter raet? d'een is ghequetst van d'ander,

 

Dan dat sy van ghelijck, ghenesen gaen malcander

 

Dit is de medecyn, die Venus pyn versoet.