Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

Bruylofts-dicht.

VVAnneer wy in dit ront des werelts wijde salen
Met eenen swaer ghekerm uyt Moeders lichaem dalen.

Al eer ons' teere oogh den schoonen hemel siet,

Dat t'onghewoone licht noch can verdraghen niet,

Neemt Jupiter een hert dat eertijts heeft gaen smeden
Cupido t'dertel Kint, en Venus schoon van leden

Op 't aenbeelt van haer Man, van tweederhande stael

Op eenen even vvicht ghewoeghen in een schael.

Dat van twee willen is vergadert en twee sinnen,
Die best ghelijckend' zijn elck ander in het minnen;

Dit klooft hy midden deur, en gheeft een yder t'zijn,

Soo dat wy dan voort-aen niet meer als half en zijn:

Dus leven wy verdeelt, het best dat moetmen derven,
En met een halve ziel voort-aen eylacy swerven.

Het harste deel is uvv' o Venus Borghery,

Die met uw'ooghskens schoon, en met u wesen bly

Het sachtste van uvv' ziel noch meer en meer gaet plaghen,
En in een nieuwe vlam doet blaecken alle daghen.

Het is een felle brandt' die in ons teere hert

VVt uvv' bemint ghesicht in ons ghestoocket wert.

Ghy hoeft yser noch stael om onse doore sielen
In eenen corten stond' allenskens te vernielen;

Elck loncxken is een steeck, elck wincxken is een houw'.

Dat uyt de ooghen daelt van een beminde Vrouw'.

Hout op van uw' ghewelt, het gheen dat ghy gaet plaghen
Is uwe rechte helft die u is op-ghedraghen

Van s'Hemels wyse raet, daer seecker ons ghemoet

En menschelijck verstand' niet teghen strijden moet.

Laet dit gheluckich paer u toch een voorbeelt wesen
Dat ghy meucht na gaen recht, en volghen sonder vresen.

Vraecht eenskens de Vrouw-Bruyt hoe dat het haer berout

Dat sy soo veel ellends haer Minaer heeft ghebrout:

Die nu zijn swaer verdriet vast stellen gaet ter zyden,
En crijcht zijn rechte loon van al zijn bitter lyden.

O wel gheluckich paer nu wert ghy beyden heel

Daer elck ghy zijt gheweest tot noch toe maer een deel,

Ghy wert te samen heel, nochtans geen twee verscheyden:
Maer yder een het heel van 't heele van u beyden.

O wonderlijcke raet van Venus diepe sin;

O onbegrypelijck end' van't dienen in de Min;

Noch is het niet vol-maect, ghy moet u gaen verdeelen
(En blijven even heel) in veelderhande deelen;

Dits een verborghen leer, waer-op mijn slecht vernuft

En maechdelick verstand verslaghen leyt en lust:

Doch hoorde lest-mael eens, een weynich tijts voor desen
VVt Venus wonder-boeck van een soet sterven lesen:

Van soentgens t'saem ghemenght met lieffelick gherucht,

Met ameloos ghesteen, en vriendelijck ghesucht:

Daer van u soo een proef terstont sal zijn ghegeven,
Dat om soo soeten doot, ghy weer sult soecken t' leven.

Heer Bruydegom vaert wel met uwen besten deel:

Ach! sach ick eens de tijt, dat ick weer was gheheel.