Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

[p. 51]

Nieu Liedt.

ALs ick eerstmael hoorde spreecken
Van Cupidos soet ghewelt,
En der Minnaers loose treecken
Met de soentkens onghetelt,
T'spel begon my aen te staen,
Als ick sach haer wesen aen,
Minnen is een soet beginnen,
Ick moet oock uyt minnen gaen.

Daer de liefkens samen saten

Met een vriendelijck accoort,
En begonnen wat te praten,
Hier en daer een vrolijck woort,
T'was my een soo soet vermaen,
Dat ick haer uyt hoorde slaen,
Minnen is een soet beginnen,
Ick moet oock uyt minnen gaen.

T'was een maeght seer reyn van wesen

Die daer stont in mijnen sin,
En in schoonheyt uytghelesen
Als een wereltsche Goddin,
Blancker dan de witte Swaen,
Die my eerstmael heeft bevaen,
Minnen is een soet beginnen,
Ick moet oock uyt minnen gaen.

Ick begon mijn lief te geven

Duysent kuskens op een dach,
Och dat docht my waer mijn leven,
Daermen vry soo kussen mach,
Savonts by de clare Maen
Quam ick veur haer deurken staen,
Minnen is een soet beginnen,
Ick moet oock uyt minnen gaen.

Maer eylaes! wie sal ickt claghen,

Dat ick nu ben in de smert,
Door de kuskens sonder vraghen
Stal zy my terstont mijn hert,

[p. 52]

 

Minnen is een soeten schijn

 

Maer alst al gheseyt moet zijn,

 

Vrijen is een bitter lijen,

 

Waer ick nu weer uyt de pijn.

 

T'is wel waer, sy draeght bruyn ooghen

 

En van lieffelijck ghesicht,

 

Maer die altijt stadich pooghen,

 

Mijn te senden eenen schicht

 

Van haer Goddelijck aenschijn,

 

Om te breecken t'herte mijn,

 

Vrijen is een bitter lijden,

 

Waer ick nu weer uyt de pijn.

 

Waer zijn nu al die ghenuchten,

 

Die ick eerstmael had verwacht,

 

Niet dan claghen en dan suchten,

 

Doen ick nu den gantschen nacht,

 

Smorgens tot de Sonne-schijn

 

Soo dat ick gheheel verdwijn,

 

Vrijen is een bitter lijen,

 

Waer ick nu weer uyt de pijn.

 

O ghy edele Princesse

 

Die my al dit lijden doet,

 

O mijn eenighe matresse

 

Van mijn hert en mijn ghemoet,

 

Gheeft my doch de medecijn

 

Soo sal ick weer vrolijck zijn,

 

Vrijen is een bitter lijen,

 

Waer ick nu weer uyt de pijn.

FINIS.