Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc
(1608)–Anoniem Bloemhof van de Nederlandtsche ieught–
Auteursrechtvrij
[pagina 49]
| |
Recht oft Pomona selver waer,
Schept het gheboomt couragij.
2.
Wanneer ghy met een sachte tael,
Comt het ghemoet ververssen
Soo luystert noch de Nachtegael,
En leert van haer Meesterse.
3.
Wanneer u minlick wesen lacht
De bloemkens met verlanghen,
Ontluycken midden in der nacht,
Des hemels dau t'ontfanghen,
4.
Het ooghenschijn de clare Son,
Met zijn ghebloosde kaecken,
In meerder claerheyt overwon,
Als yemant can ghenaken.
5.
Den hals van een sneeu witte Swaen,
Is u wel dicht ghewronghen,
Dat Ledae mayt ter eer ghedaen
Wert meerder lof ghesonghen!
6.
Het haertjen dat soo wacker drijft,
In Vrolickheyts ontmoeten,
Gheen diergelijcker lof beclijft,
Als u twee vlugghe voeten,
7.
Dat een ghebenedijde jeucht
In alder schoonheyts raeckten,
U heeft Natura bygheveucht
De schoonder niet volmaeckten.
8.
Wanneer dat nu de witte Stjer
U voor Europa saghe,
Hy schepten in der minnen vyer,
Wt u veel meer behaghen.
9.
Wanneer Apollo nu zijn sucht,
Door u eens mocht hercoelen,
Hy siet zijn Daphnem wel ter vlucht
Ons beter mins ghevoelen.
| |
[pagina 47]
| |
10.
De gulde reghen die weleer
Heeft Danaen begoten,
Vermenichfuldicht wel soo seer,
Waer in u schoot gheschoten.
11.
Dewijle dat de Herder niet
In Ida wert bevolen,
Het oordeel met een nieu ghebiet,
Soo blijft het my verholen.
12.
Euphrasia verwintet al
In schoonheyt der Goddinnen
Waer van men rijper toghen sal
Die rechte croon der minnen.
13.
Daerom geen soete tijt bequaem,
Laet onbequaem passeren,
Daer menich minnaer aengenaem
U elck om t'seerst begeeren.
14.
De vliere-boom wit in coleur,
En draeght geen witte vruchten
Ghelijck naer t'bloysel van u fleur
Voor allen staet te duchten.
15.
Wanneer het gulden haer vergrauwt,
Toocht geen Pomonae wesen,
Dan sal Vertumnus als verflaut,
Voor t'oude Besien vreesen.
16.
En als u t'spreken valt te bangh
Door tanden veel verloren,
Dan sal den Coeckoeck naer u sangh,
voor t'Nachtegaeltjen hooren.
17.
Een yder die nu hetten draeght
Tot uwer eer ghesochter,
Sal werden met de kou gheplaecht
Van een vercoude dochter.
18.
Daerom dewijl ghy meucht en leeft,
Niet onbedacht ten voordeel,
| |
[pagina 48]
| |
Van die de croon van minnen gheeft,
Aen u met goeden oordeel.
Ghevvenschte liefde boven al
Een yder Minnaer loven sal.
I. Font. |
|