[WIe neemt my daer de vryheit mijnder herten]
Op de wijse: Pour vous servir, of Edel Kerssou.
WIe neemt my daer de vryheit mijnder herten,
End' mijn ghenoeght verkeert?
Zijt ghy t' broos wigt, o liefd die mengt u smerten,
Door mijn ghemoet verheert?
Moet ghy u aes, steeds nyt ons aders trecken,
Daer ghy uyt u moeders memmen
Soet ghesoch condt lecken.
Is noch niet vol, van tranen end' van suchten,
Ic meynde ghi sout, mijn cruys mijn ongenuchten
Om na verdienst, Cupido my te loonen,
Want met liefds eendrachtich stemmen,
Wat baet de Son, dat sy op 't velt doet dwijnen
Wat baet u liefd, dat ghy door stille pijnen
Schept ghy genoegt, my dus te sien gaen quelen
Soo moet ghy wel de nature
Neemt van my wech dit lijden d'welc ick dure,
Ofte geeft my mijn betragt,
Vervreemt van my, dees schoonheyt t'aller ure
(Laes) t'is om niet, want ghy hebt u behaghen,
Dat ghy my hoort onghenadich,
Haer wreetheyt beclaghen.
Ick weet wel liefd, end' salt' altijt bekennen,
T'is u cleyn eer, dat aen u wagens mennen,
Ghy Leeuwen toomt end' spant,
Wilt ghy u craght, end' u triumph betuygen,
Soo toont dat ghy t'hert gestadich
Van mijn Lief condt buyghen.
Schiet daer u pijl, went derwaerts uwen bogen,
U vlercken tot haer spoeyt,
Eylaes swack kint, door haer minlockich ooge
| |
Sy dijn gheveert verfoeyt,
Jae uwen boogh, heeft sy u self ontnomen
Hoe soud' haer stantvastich herte,
Door liefde t' ondercomen.
Ja t'schoonst dat oyt, u moeder plach te cieren,
Heeft sy van haer ontbloot,
Jock, lach, beval, van sprake goed' manieren,
Met een beleeftheyt groot,
Daer mede temt zy, dat zijn de stricken, netten,
Daer wy onse vryheyts perte,
Hoe sult ghy dan, des schoonheyt connen mannen
Die zyt van booch berooft,
Ick weet ons raet, laet haer den boge spannen,
U pijlen zijn, by haer gheacht als nieten,
Want sy selfs can duysent pijlen
Wt haer ooghskens schieten.
U vleugels gort, en laet u wiecken blincken,
Want liefde ghy moet, selfs in persone sincken,
Wreect so ons leet, laet haer u cracht eens smaken
Toont dat een Meysken by wijlen
Oock de liefde can raken.
Mijn eenich al, verandert toch van sinne,
Geeft op t'hert met accoort,
Want vergeefs sluyt, ghy u deur voor de minne,
Ick vreese ghy sult u pruytsheit noch vermallen
Als Iupiter met goud' schaken
Maugré envie.
|
|