Geboort-dicht van den 24. junio 1588.
RUstbreke nachtes dwijn, Aurora die de tranen
Des Argi oogen perlt, end' dwanckel licht der Manen,
Door u saffranich hayr, ontluystert end' verblint:
Breydelt het vlug ghespan, vier hengsten voor den wagen,
Der Sonnen s'hemels ooch, Aurora laet het daghen,
Omgort u gout-geel cleet, want Faunus u bemint.
Verwelft des grendels dwanc, der winden wiltse toomen,
Laet Zephyrum alleen, met rooskens geurich comen.
Belagt des Aertrijcx schoot, dat het geen dampen sught,
Laet Therydem haer schelp, vol water hoogh opsteken,
Soo mach t'dauw dorstich wiel, der Sonnen daer in leken,
Op dat Vrou Ceres niet, aemachtich soect haer vrught.
Want t'Jaer is omghekeert, de maanden zijn verloopen
De Sonne vrolijck doet, een nieuwen Circkel open:
T'is nu den blijden dach, dat mijn betragt verjaert.
Tien half tien, viermael een, Rooskens heeft haer gegeven,
Den Somer jaerlijcx een, de mate van haer leven.
Dat eerst haer dwingend oogh, veel herten heeft vergaert.
Lach, lief ghetallicheyt, beval end' jock te samen,
Schoonheyt berijmde tael, met haer ter werelt quamen
Van die tijdt af de liefd', in Hollant wooningh soght,
Natura tot een thoon, hadd' langhen tijdt te voren
Het aerdichtste vergaert, tot dat sy wert gheboren
End' een verborgen cracht in haer gesicht ghewracht.
De Sonne selfs jalours, om den glans haerder ooghen
End' t voorhoofts luchster blanc, wat te verwelken mogen
Straeld' noyt so lang int Jaer, als haer geboorten dach
Want lancksaem sachmen hem, den eersten graet berijen
Van Cancri cirkel wijt, om d'Evenaer te mijen
In Iuni twintich vier: Sint Jan men t'eeren plach.
Den dagheraet ontlook, de Sonne was gaen stijghen
Op des Aerdtbodems lijst, twee uren om te crijghen
Den spieder Venussterr, die een graet voor haer vloot
Tghehoornde Manen licht in Pisce was gheweken
Mercurius het oogh, Saturnj met wel spreken
Had' onder sijn aspect, in Gemini ontbloot.
Voor t'kijm des Horizonts, gaen ick mijn Sphaeram stellen
Om t'ondersoecken eens, wat dees gheboort mach mellen
Soo vind' dat onder haer, menich hert buyghen sal
Als een Santinne schoon, salmen haer offer brenghen
Voor wieroock het ghesicht, van minners die verlenghen
Haer lijden met gedult, om wonden lief ghetal.
Dier selver tijdt end' uur, mijn lijden quam verthonen
End' groeyde daghlijcx op, met hare schoonheyts Croonen
So dat ick twijfel welck' van beyd' het grootste zy.
Mijn lijden overgroot, soud' ernstelijck benijden
Dat yemant met my wild', in liefdes lijden strijden
Oock groeyt noch daghelijcx aen, het lijden dat ick ly.
Want als ick mijn gheboort, aendachtelijck bepijne
Comt my Saturnus voor, met een verkeerden schijne
Soo dat ick ben haer slaef, door der Naturen lijn
Nochtans dewijl mijn cruys, spruyt wt haer schoonheyts segen
| |
Auteursrechtvrij