Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

Sonnet.

Dat vriendelijck ghelaet, de oversysche loncken

Daer meed' ghy mijn gesicht door t'uwen hebt bestraelt
Die hebben my (eylaes) mijn hert gheheel onthaelt,
En hebbent eenen plaets in u schoon oogh gheschoncken.

Ick docht dat op de tijt de rechte liefde voncken

Int binnenst van u hert, oock waren neer ghedaelt,
Maer (laes) mijn lief, ic was te seer daer in verdwaelt,
Mijn sinnen waren heel van ydle mening droncken.

VVant u beveynsdich oogh, dat op het mijne viel

VVas maer een loose strick, voor mijn bedroghen siel,
Soo dat mijn arm ghemoet daer in verwert most haecken.

Ghy die haer oogskens vreest, en dat bedriegend net

Verblijt u, want het is al met mijn hert beset,
En t' can niet naer zijn wil, daer weder uytgheraken.