Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

[p. 25]

Tot zijn beminde.

NU corts tot Iupiter quam Venus selfs gheganghen
Veel tranen storte zy, al langs haer roode wanghen,

Sy sprack: o vader my vervolghen d'vryers seer

En quellen even staegh, en porren tot oneer.

Wreeckt my toch over haer, wilt hier doch wat op letten.
Hy sprack weest wel gherust, ick sal haer geven wetten,

Waer door zy sullen wel, hier nae ghedwonghen zijn,

U niet te quellen meer, of oock meer lastich zijn:

Maer als hy sach dat zy, met Mars haer had' misdraghen
Hy werde gram end sprack: wien soude niet mishaghen

Der vrouwen listicheyt, zy bidden met den mondt

Het geen zy meenen niet, te recht uyt s'harten grondt.