Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

Sonnet.

Had medelijden oyt een plaets in u vercreghen,

VVas niet u vvreede hart verandert in een steen,
Ick sou ten minsten u nae al mijn svvaer ghevveen
En bitterlijck gekerm, tot suchten eens bevvegen.

Eylaci lief ghy siet, mijn lijden vvel te deghen,

En cont bemercken licht t'geen dat ic heb geleen.
Vvel diende vvat verlicht, nochtans ghy blijft alleen
Verhart in uvven sin, en gaet u oude vveeghen.

Doch spreect u hert eens uyt, voelt ghy daerom mijn smert,

Een overgroote vreught, int binnenst van u hert,
Soo sal ick al mijn quaet en lijden lichter draghen.

En so ghy in mijn vreught (soot schijnt) u selven quelt,

So lijd' ic liever t'quaet, dat dus mijn hert ontstelt,
Als dat ick vvaer verlicht, en u dan soud' mishagen.