Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc


Nieu-Liedt: Op de wyse, Si c'est pour mon pucellage. DIe de gulde Son braveeren En de glinsterighe Maen, In haer schoonheyt overheeren, Hebben my veel leedt ghedaen.
[pagina 24]
Sy doorknaghen my de borst, Nimmermeer en wederkeeren Dattet hardt ghelijck een korst Slissen mach ziin drooghe dorst. Die mijn jammer, en ghekarmen Die mijn ongheluck beweent Treckt de Leeuwen tot herbarmen Daer den hooghen Hemel steent. Dit onredelijck ghediert Toghen meerder haer ontfarmen Als den mensch dien ghemaniert Meerder dese claerheyt ciert. O ghy lammeren der heyden, En ghy Tortelduyfkens soet, Die dees overlast beschreyden Van mijn edele ghemoet Droevich over mijn, ghequel, Wilt u goede gonst bereyden, Neemt toch niet te zijn, voor wel T'iammer van een fijn ghesel. Goden laet u felle donder, En u vlammende ghewelt Mijn verslaen, en brenghen t' onder Soo de tongh het hert niet meldt. Het verkiesen van de gheen Die in schoonheyt uytghesonder Niemant heeft met haer ghemeen Blijft my noch de keur alleen. Prince. Princelijcke Goden machtich, Dat mijn hert en sinnen is, Maeckt my dees goddin deel-achtich Die t'iuweel der minnen is. Of wanneer sy t'weder-seyt Als t'onnoosel lam neerslachtich Om der minnen majesteyt Werdt haer lief ter doodt gheleyt. Fontain.