Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc



[pagina 21]

Liedt: op de wijse van Gophromovvinde Milort. DE Goddin der Goddinnen // vlijt Van mijn verstroyde sinnen // zijt Dit Jaer, wilt eenpaer Verhooghen uyt medooghen Vreughdelijck in der minnen strijt. Alle mijn druck en teghenspoet Ghy tot gheluck beweghen doet, Wanneer, t'onser eer U liefden, oyt gheriefden Een langh ghewenschte seghen soet. Thert, leyt verwert, eylacy mijn Laet my doch in de graty zijn Van een, door de geen Mijn wonden, haest verbonden Dryven met jubilaty pijn. Ghy zijt den gulden dagheraet Daer in des mins behaghen staet
[pagina 121]
Die ziel, noyt gheviel Een meerder, end begheerder U goede gonst ghewaghen, laet. Schoone goddin erbermen, wilt Mijn jammer end ghekermen, stilt Ghy sult, zijn ghehult, Met vreughden, in ons jeughden Toocht mijnder maer t'herbermen milt. Waerdigher geen ter werelt leeft Geen Prinsce so vermaerden heeft Matres, mijn Princes Int wesen, wtgelesen Nu t'nieuwe jaer van waerden gheeft. Fontain. Het al te langh valt veel te bangh, daer menich int cort Noch niet al te swaer, zyn tranen om haer, wt liefden stort.