Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

[p. 22]

Nieu Liedeken, op de voyse: Gho fro mo vvindo, io io io, &c.

NU korts als ick op een bancquet
Was neffens een Jongvrouw geset,
Daer ick was te gaste, liefde my verraste,
En track my in zijn net.

Ick at seer weynich, oft gantz niet,

Want alleen dees vreuchts gheniet,
Hadde mijne ooghen, waer door ick ghetoghen,
Wert tot schijndeughts verdriet.

Nochtans soo wert verheught mijn hert,

In dese bitter soete smert,
Dencken dat schoonheden, selden met wreetheden
By een maghet gheherberght wert.

Al geeft natuer t' maeghdelijck geslacht

Door schoonheyt over ons macht,
Zij en wil niet lijden, dat sy haer verblijden
In ons truerend' droeve clacht.

Weet ghy wel wat dat is gheschiet

Syringe die het swaer verdriet
Van Pan niet achten, noch zijn drove clachten
Zy veranderd' in een riet.

Dus op dat ghy tselfd' niet en proeft

Laet my u minnaer niet bedroeft,
Wilt hem zijn liefd'loonen, en weer liefde toonen
T'welck hy met verlangen toeft.