Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc


Liedeken op de voyse: Allemande Philip. Eylaes amour. WAer op is dat ghy bout, Arm verdoolden dommen herder, Niet ist daer ghy op betrout, Dus keert weer en gaet niet verder, Merckt voor al toch wie ghy zijt, Ende wie t'is die ghy vrijt. Ghy die de schaepkens weyt, En ick een Velt-goddinne, De Goddin die heb ontseyt, Met verachtingh Phaebus minne.
[pagina 23]
Waer op dan o Herder slecht Is u hoop en troost ghehecht. Daphne so wie zijn oogh merck neemt op een vreedsaem leven, Die sal wijslijck niet naer t'hoogh, Maer naer t'legher boort hem geven, Datmen vindt ghediensticheyt, Met nedrighe vriendlickheyt. Maer wie dat zijn ghelijck, Of zijn meerder soeckt te vrijen, Brengt sich selfs onwijselijck, In een eeuwich duerend lijen, Knorringh en ghestaghe clacht, Herbercht daer met veel tweedracht. Doch die met minder paer, Wel beraden sich gaet voeghen, Trouw besorghde liefd' is daer, met soet onderlingh vernoeghen, Niet met spyticheyt bevleckt, Of met yet dat onmin weckt. Och had ick van begin, Moghen desen raet besinnen Maer alt'hans dwingt my die min Als die ander al die minnen, Want al merck ick mijn verdriet, Ick cant nochtans vlieden niet. Maer ghy die met u sin, Noch zijt vry, volcht mijn wijs raden, Zoeckt nedrighe trouwe min, Niet de hoochste t'uwer schaden, Nu ick weet wel wie ghy zijt, Ende ghy weet wie u vrijt.