Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

Sonnet.

Nae al dat swaer gheween van mijn bedroefde ooghen,

Nae al dat swaer ghesucht, en nae soo menich traen,
Nae t'lijden daer mijn hert, soo seer mee was belaen,
Is oock mijn lief beweeght noch eens tot mededooghen.

Ic mach voorwaer te recht van mijn geluc nu boogen,

Ick heb noch haer mont ten lesten eens ontfaen,
Een Nectars kusken soet, daer door ick heb voortaen
Mijn leven door haer mont, al cussende ghesoghen.

Die dauw, die soete dauw, die op haer lipkens sweeft,

Die dauw, de soete dauw, die my mijn leven geeft,
Gaet setten al mijn smert, en droeffenis ter sijden.

Ghy Goden die van hooch der menschen saken siet

Dees over groote vreught wilt my beletten niet,
T'is duer ghenoech ghekoft, om al mijn bitter lijden.