Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc


Sonnet Leytsterren van mijn hoop, Planeten van mijn jeucht, Vermoghen oogen schoon in s'hemels vyer ontsteken, Als ghy u vensters luyckt, so sietmen my ontbreecken, Mijns levens onderhout, en teeder soete vreucht. Want ghy besluyt daer in een saligende deucht, Vriendlijcke vrolijckheyt, die min met al zijn treecken, Jock, lach, bevallicheyt, daer inne zijn gheweecken, En wat ter werelt is van wellust en gheneught. Natuere die daer schijnt in droeve damp begraven Voor t'missen van haer glans, betruert haer rijnste gaven
[pagina 21]
Die gh'al te saem besluyt, in plaets soo nau bepaelt. Doch nau en is zy niet ghelijck het schijnt van buyten, Maer wijt en woest ghenoech om alles in te sluyten, Daer sich mijn woeste siel, so verd' in heeft verdwaelt.