Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

[p. 19]

Clachte eens jonghe dochter, op de voys: Och leghdy nu en slaept, etc.

GHelijck die schadu niet velaet
Waer t'lichaem sich wil wenden,
Alsoo liefd my oock niet afgaet,
d' Oorsaeck van mijn ellenden.

Is dit loon voor mijn trouwe min.

Dat ick nu werd velaten,
Nu ick volbrocht heb zijne sin,
Begint hy my te haten,

Om hem verliet ick d'ander al.

Dit om mijn jonst my vrijden,
Hy geckt nu met mijn ongheval,
Hy heeft vreught in mijn lijden.

Och, och, waerom en peynsd ick niet,

Op d'mannen loose daden,
t' Schijnt dat sy daghen t'sdoodts verdriet
Soo wy haer niet ontladen,

Maer merckt wat looser listicheyt,

[p. 20]

 

Zy claghen dat sy branden,

 

Int water van wellusticheyt,

 

Is haer brandt, ist niet schanden?

 

Maer als zy hebben ons int net,

 

Godt weet hoe zy t'ons loonen,

 

Want als ons liefde is gheset,

 

Zy ons t'vals hert eerst toonen.

 

Misbruyckend alsoo ons verstant,

 

Zy ons seer oprecht herte,

 

Want zy verlaten ons in schant,

 

Als zy vry zijn van smerte.

 

Hy in ondanckbaerheyt verwint

 

In ontrouw al die menschen,

 

Mijn lief die my niet meer bemint,

 

Nu als hy heeft zijn wenschen.

 

Och Theseu ontrouw ende straf

 

Condt ghy soo haest vergeten,

 

Die jonst mijns herten d' ick u gaf,

 

Als k' by u was gheseten.

 

Och ongheluckich meer als is

 

Of can zyn een jonckvrouwen

 

Want ick toch niet weet voor ghewis,

 

Waer ick my sal onthouwen.

 

In wat gheselschap sal ick mijn

 

Nu derren laten vinden,

 

Om dat ick mijn door minnen schijn

 

Heb laten dus verblinden.

 

Dus spiegelt u Princessen al,

 

Wilt haer niet t'veel gelooven,

 

Want zy niet soecken als u val,

 

En uwe eer te rooven.