Den blijden-wegh tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt
(1645)–Anoniem Blijden-weg tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt–
Auteursrechtvrijvermeerdert met vele nieuwe leysenen, lof-sanghen ende gheestelijcke liedekens
[pagina 107]
| |
Op de wijse: Si c'est pour mon pucellage.
VVAer u liefde al soo puere
Valsche werelt als ghy thoont,
Soo waer ick seer wel geloont
Van alle mijnen arbeydt suere
Maer ick vinde metter daet,
Dat u liefde haest vergaet.
Ghy bemint maer naer den schijne
All' u minnaers sot en dwaes,
Hen dunckt sy voelen groot solaes:
Maer eylaes in cort tormijne
Laet ghy hun seer desolaet,
Want u liefde haest vergaet.
V liefde word' seer wel gheleken
By den beker schoon van gout,
Die ghy schenckt met boosheydt stoudt:
Schrifture weet daer van te spreken,
Dat hy den dorst niet en verstaet,
Want u liefde haest vergaet.
Die daer van heeft derren drincken
Meyndt het sal hem helpen fijn,
Maer ten is niet dan venijn
Al schijnt hy seer schoon te blincken,
Salich is hy die't verstaet,
Dat u liefde haest vergaet.
Ghy en sijt oock niet soo rijcke
Als ghy veur u minnaers schijnt,
Vwen rijckdom die verdwijnt,
| |
[pagina 108]
| |
En verandert al in slijcke,
Dan soo volght den armen staet,
Want u liefde haest vergaet.
V wellust t'is goet te mercken,
Die en is oock niet soo soet,
Maer ghemenght met bitter roet:
En als komt den loon nae wercken
Dan maeckt ghy ons desperaet,
Want u liefde haest vergaet.
Ghy verheft tot grooter eeren,
Die u willen volghen naer,
Maer t'is kond en openbaer,
Dat de kans met hen sal keeren,
En sy vallen vanden graet,
Want u liefde haest vergaet.
Ghy loeght my soo lustich aene
Doen ick u te dienen plach,
Ick en hadde gheen verdracht,
Ick moest doen naer u vermaene,
Nu merck ick aen u ghelaet,
Dat u liefde haest vergaet.
Waer sijn u beloften schoone,
Die ghy deedt met woorden jent.
Och had ick u noyt ghekent
Noch ghehoort naer uwen thoone
T'Waer tot mijnder sielen baet,
Want u liefde haest vergaet.
Wie beminnen wil den Heere
Swereldts liefde moet afgaen,
Oft Godts vijandt wordt hy saen
| |
[pagina 109]
| |
En bedroghen alsoo seere:
Dus ontfanckt nu mijnen raet,
'Swereldts liefde haest vergaet.
|
|