Het bleekersmeisje, bevattende vele zedelijke, vrolijke en aangename liederen, ten dienste van alle fatsoenlijke gezelschappen

Het verliefde meisje.

Op eene aangename wijs.

Welnu, minnaar! maak spoedig voort,

De tijd duurt mij te lang,

Maak dat gij krijgt wat er behoort,

Want anders wordt ik bang.

Dat lange vrijen ja dat al,

Dat is niet naar mijn zin,

En als het nu nog langer duurt,

Dan komt de klad er in.

Gij spreekt van trouwen, lieve kind!

Dat u de tijd verveelt,

Ik ben er ook wel toe gezind,

Had 'k maar wat er aan scheelt,

Geld mijn schat, ik wou 'k het had,

Dan wist ik wel hoe gauw,

Dat ik u in mijn armen nam,

En gij werd vast mijn vrouw.

[p. 8]

 

Wel Minnaar zeg ik nog eenmaal,

 

Is dat 't al wat er aan scheelt,

 

Och, dit is louter zotte taal

 

'k Geloof dat je met mij speelt,

 

Of denk gij dat ik niets bezit,

 

Neen daar is nog wel poen,

 

Een knappe meid heeft nog wel dit,

 

Maar houdt toch haar fatsoen.

 

 

 

Kom dan, Annette! lieve meid!

 

Daar hebt gij reeds mijn woord,

 

Wij hebben lang genoeg gevreid,

 

Het blijft dus maar accoord.

 

Maar eens vooral dit blijft gezegd,

 

Probeeren moet 'k vooraf,

 

En dan daarbij het geld gelegd,

 

Want zie ik ben niet laf.

 

 

 

Foei Minnaar! denkt gij van mij dat,

 

Ik u daarvoor verslijt?

 

Neem, eisch en vraag, en wilt ge wat,

 

Dan ben ik ras bereid,

 

'k Vertrouw uw woord, en daarbij nog,

 

Of al wat er gebeurd,

 

Dat is in 't minste geen bedrog,

 

Dan is de maat gekeurd.

 

 

 

Het geld dat kwam - en hij begon,

 

Te proeven voor den disch,

 

Het meisje riep: Lief dat is bon,

 

Ja dat is het gewis.

 

Als ik het eer geweten had.

 

Mijn allerliefste man!

 

Dan had ik u al lang gevat,

 

Ik zie het beste er van.

 

 

 

Gij meisjes die van vreijen houdt,

 

In dezen slechten tijd,

[p. 9]

 

Pas op dat gij maar spoedig trouwt,

 

Eer dat hij u ontglijdt,

 

Voldoet op ieder zijne vraag

 

Als ik u raden mag,

 

Eer dat gij u te laat beklaagt,

 

En hij uw min belacht.