Biekorf. Jaargang 26

Mengelmaren

Meetkerke?

1. Heer J.V. (Biek. 1920, xxvi, 137) zegt: is een name die afkomt van een stuk lands [de Matte, de Mete... Mete-kerke].

2. De Bo (Wvl. Idiot. o. ‘Meeuwen’) zegt: ‘Het moet Meeuwkerke zijn, d.i. de kerk van Meeuwen, of misschien de kerk van den h. Bartholomeus’.

- Echter, weten we, Onze Lieve Vrouw en niet de h. Bartholomeus is daar Schutsname van!

't Volk, meldt De Bo (evend.) zegt Meetkerke met scherplange ‘ee’ welke in 't Brugsche altijd voortkomt als ‘ee-u’ ‘eeuw’.

- Doch, is dit niet averechts geredend? Wel zou dan een ‘Meeuwkerke’ ontstaan zijn uit Meekerke, niet ‘Meekerke’ uit Meeuwkerke. Daarbij nog entwat: te Brugge, en in 't Brugsche, wordt die scherplange ‘ee’ toch ook enkel gebezigd, b.v. in ‘beê’ (= beide), ‘ollebee’. Dit heb ik honderden malen uit oudeliêns monden gehoord. ‘Ee’ en ‘eeu’ 'n zijn er dus niet onvermijdelijk 'tzelfde.

3. En wat ik ook heb gehoord van Houttavenaars, was verder dan: Meerkerke; de menschen, bevestigden zij, zeggen 't daar altijd alzoo!

4. Wat zegt nu de Taalkunde ervan: de oorkondschap eerst, en de klankwetten dan?

L.D.W.

Dit... en dat... en gunte...
en duist en vijfbonderd!

Die duist en vijfhonderd wordt nogalvele gezeid in het Westland, bediedende een reeks zonder einde.

[p. 240]

Is deze wending niet nog over, uit den tijd der Rederijkers? Toen, trouwens, bestond er een zede, de jaartallen somtemets averechts op te tellen, b.v. in een uithangspreuke, om den wille van 't voegen: ‘duist, en gelijk-welke-honderd’ voegde altoos gemakkelijk; beter dan ‘twintig’, ‘dertig’ en verdere tienheden die anders dienden op 't laatste te staan. Evenwel aan een anderen kant die wendinge dan zal ook meer de menschen's oogen en ooren hebben getroffen, zijnde immers een zeer vloeiend zeggen, on komende dikwijls, on telkens eensluidend gelijk, op 't einde van een langzagig gesleep en van een altijdveranderend jaartal. En daarvandaan ware die zegging nog over .... slacht daarin eenigszins ‘Perdomini’ (vgl. Wvl. Idiot en Loq. o. 't w.) en ‘Metjes-in 't ende’ (Biek. boven bl. 70), vaneigen elk met zijn zin? 'n Ware 't niet zoo? 'k En wete 't niet. 'k Vraag het.

Dergelijk uithanggestel staat er nog heden op een klokke te Spycker. Th. Sevens (In Fransch Vlaanderen. Yper, Callewaert, 1909, op bl. 115) boekte 't af als hier volg!:

‘Gegoten is deze klock goet van Soone Hydoone,
Ter eeren tsinte Lenaert patrone Schoone
Van Spycker, tot een memorie bequaeme

Lienaert

Is deze clocke excellente naeme

int jaer

Acht ende negentig, duyst en vijfhondert
Men sal se luyden alst bliksemt oft dondert’.

L.D W.

Een kinderdeuntje

(Wijlen te Becelaere).

......

......

Met een viole

rond de schole,

met een viatse

rond de Plaatse,

met een viee

rond de steê;

al de groote menschen lachen dermeê.

Boven aan dit stuksken ontbreekt er ‘een’, zeiden ze mij, een schokske wilden ze zeggen.

Is ‘viee’ = 't fr. vielle? of enkel een woordspelinge, samen met ‘viatse’, op ‘viole’?

L.