Biekorf. Jaargang 24

Oudheidkundig Klaverblad

OP Elseghem, dicht tegen Caster, ligt de Merkeghemhoek en eenige meters zuidwaarts van dien wijk liggen er akkers bekend onder den naam van Galgebosch. Dit gewezen galgebosch was ook vroeger een jongsteentijdsch bodemdorp.

De leerlingen der school van Caster hebben het opgespoord en daar meer dan honderd werktuigen verzameld.

Wij vermelden o.a.:

1^o Vijf pijlspitsen met twee vlerkjes en een steeltje.

2^o Eene amandelvormige pijlspits gemaakt van eenen splinter van eene gebrokene bijl in keisteen van Spiennes.

3^o Een bijzonder schreepmes zooals wij er geene te Brussel, noch in 't groot Muzeum van S^t Germain-en-Laye gezien hebben. Het gelijkt een eivormig boomblad en is al den bewerkten en geklopten kant door eene negge in twee vlakken gescheiden. Dit schreepmes is wel 7 centimeters lang en 't is gemaakt van dien bruinen keisteen, die van le Grand Pressigny afkomstig is.

4^o Een tiental schoone lemmers, waaronder er een van vijf centimeters lang is.

5^o Vijf ronde schreepmessen die zeer fijn bewerkt zijn.

_**_*

[p. 302]

Waarom zijn de geslepen bijlen zoo uiterst zeldzaam in onze jongsteentijdsche woonoorden, waar er nochtans ander gerief in overvloed gevonden wordt?

't Schijnt dat de schapers die bijlen opraapten en aan de menschen verkochten: dat waren allerbeste keien om er vuur uit te slaan, in de tijden dat de tondeldozen nog in zwang waren.

In Schrikkelmaand van 1906 waren er eenige boomvelders bezig met eene wilge om te doen, niet ver van den ouden Mandel te Markeghem.

Die wilge stond maar eenige stappen van de herberg Kestenburg verwijderd en de arbeiders vonden in den boomput eene schoone geslepen bijl. Zij schonken dit wapen aan M. Gustaf Coucke, burgemeester van Denterghem en deze heer stuurde het, door tusschenkomst van den weledelen Heer K. Gillès de Pélichy, naar 't Muzeum van Gruuthuuse te Brugge.

Deze bijl heeft vermoedelijk toebehoord aan de bewoners van het paaldorp van Denterghem, dat niet ver van de plaats gelegen is, waar ze gevonden wierd. Zij weegt 140 grammen en heeft eene lengte van 13 centimeters. De snede is 5 centimeters en de kop 3 centimeters breed.

't Mag ook als eene merkweerdigheid aangestipt worden dat die bijl van Markeghem uit bruinen keisteen van le Grand Pressigny gekapt en geslepen wierd.

_**_*

In 't klein volkenbeschrijfkundig Muzeum van Caster zijn er twee handhouweelen te zien, die van keisteen gemaakt zijn.

Zijn wierden te Caster niet gevonden. Zijn wierden ons geschonken door 't Muzeum van 't Jubelpark te Brussel en zijn verleden jaar te Spiennes aan 't licht gekomen.

Spiennes is een dorp niet ver van Bergen gelegen en dit dorp is de wereld door bekend, omdat er zoovele werktuigen en wapens van den jongen steentijd van Spiennes afkomstig zijn.

[p. 303]

In die gemeente is er eene oppervlakte van omtrent de 50 hectaren groot en in die oppervlakte heeft men vroeger en ook nog verleden jaar keimijnen van den jongen steentijd ontdekt.

Hoe is het daar met den grond gelegen?

Het leem en het zand van het vierde en van het derde aardkorstelijk tijdvak bedekken er de kalklagen en die kalklagen liggen maar eenige meters diep en bevatten veel keisteen.

Dien keisteen haalden de jongsteentijdsche lieden uit om er hun alaam en hunne wapens mede te verveerdigen en daartoe moesten zij mijnen graven.

Zij graafden eenen put van omtrent eenen meter doorsnede; als zij van tien tot twaalf meters diep waren, kwamen zij op eene goede krijtlaag, waar er veel keien in zaten; dan wierd de put wat verbreed door een gewelf en van onder dit gewelf straalden er gaanderijen in alle richtingen.

Als de laag uitgeput was wierden de gaanderijen gedempt met krijt en wierd de put gevuld met allerlei afval.

Verleden jaar heeft men twee putten met hunne gaanderijen opgespoord en men heeft omtrent duizend handhouweelen in keisteen gevonden, waarmede de keimijnders van den jongen steentijd de keibonken uit het krijt peurden.

J. Claerhout.