Biekorf. Jaargang 24

[p. 169]

Vrede

MIJN herte hongert naar den vrede
en 'k heb hem overal gezocht;
ik smeekte om hem zoo meen'ge bede;
niets, niemand heeft me vreê gebrocht.

Ik zocht om vrede in honderd boeken
- want aller titel had beloofd
me 't spoor te wijzen in mijn zoeken -
Waarom heb ik 't bedrog geloofd?

Ik zocht den vrede in duizend grillen
die lokkend mij zijn vinden boôn:
geen enkle kon mijn hunkren stillen,
'k ben, vredeloozer, heengevloôn!

Ik zocht den vrede in 't vroom aanschouwen
der wonderheên, zoo mild verspreid
in lucht en zee en hofgebouwen:
geen enkle heeft me vreê bereid.

Daar is geen vrede voor de menschen,
hun leven is één marteldood;
hun werd gegeven 't ijdel wenschen
opdat hen feller neep de nood!

- ‘Mijn arme kindje, waarom vloekt ge
en bergt ge spijtig uw gelaat?
Mijn dwaze, dwaze kind, wat zoekt ge
oneind'gen vreê in 't geen vergaat?

Bind mij als onkruid al uw lusten,
sla vóór mijn voet uw hert ten gruis;
kom aan mijn hert: gij zult er rusten
in zachte omhelzing van mijn kruis.

Kom, 'k zal u aan mijn herte drukken:
daar rust ge zacht in zaal'gen vreê;
Kom, 'k zal u aan u-zelf ontrukken;
want uit u zelven komt uw wee!

Arm. Van Veerdegem