Biekorf. Jaargang 10

[p. 361]

De bedrogen duivel

De boer en sprak geen woord meer; maar meenende dat Grietje hem bedroog, liet hij haar staan en ging zoo medeen naar zijn veld kijken, en vond inderdaad, dat de mest geheel goed en regelmatig gebreed was. Hij wierd verlegen en ontsteld, en kwam naar de feeste weder, waar hij Grietje algauw gemoette.

‘Hoor hier, Grietje,’ sprak hij, ‘hetgeen gij gedaan hebt, ik meene dat gij het te goeder trouwe gedaan hebt, of beter uit onwetendheid, maar, geloof mij, die mannekens die u zijn komen helpen, zijn kwade geesten, 't is met den duivel dat gij akkoord geslegen hebt.’

Grietje wierd bleek gelijk een kalken muur.

‘Laat ons naar Mijnheer den Pastoor gaan, hij alleen kan u uit de klodden helpen,’ zei de boer.

Zoo gezeid, zoo gedaan. Grietje en de boer verlieten trommel en fluit, gedromsel en gewoel, en gingen bellen aan de stille woning van den Pastor.

De brave oude man was thuis en ontving ze geheel beleefd, maar niet zonder eenige verwondering.

De meid, geheel bedeesd en verlegen, vertelde aan Mijnheer den Pastor, zoowel mogelijk, geheel het voorval en voegde er, tot hare verschooninge, bij: ‘Mijnheer de Pastor, 'k en hebbe het niet gedaan, om kwaad te doen, 't was 't verste van mijn gedacht.’ Dat geloof ik geerne, dochter,’ sprak de pastoor, al zijn brilglazen kuischen, ‘maar dat en belet niet, dat gij eene groote misse begaan hebt. Gij moogt blijde zijn, dat gij naar hier gekomen zijt, want gij loopt groot gevaar; maar weest gerust, als gij wel doet, al wat ik zegge, 't en zal niets zijn. De duivel is een slimme en doorslepen bedrieger; zijne netten zijn boos gedoken, en hij vangt er zoovele en zoo gemakkelijk. - Luistert:

‘Hij heeft u doen beloven, morgen, bij uw ontwaken, dat gij hem zoudet geven het eerste dat gij zoudet binden, niet waar? Eh wel, let wel op, dat gij morgen noch kousseband, noch mutse, noch rok of zoo iets en bindt; maar, gelijk gij uit uw bedde komt, loopt naar de schuur,

[p. 362]

en bindt eenen bondel strooi, en werpt hem voor het manneken dat zal komen. Daarom, gaat dezen avond te bedde, gereed gekleed voor uw werk van morgen. Haddet gij iets moeten binden om of aan uw lijf, uw lijf hadde hem toebehoord, en 't ware gedaan geweest met u. Maar nu, wees gerust, als gij doet wat ik u kom te zeggen, zult gij er van af zijn met eenen slapeloozen nacht en wat schrik.’

Grietje en de boer bedankten wel honderdmaal mijnheer den pastor en keerden zeere weder naar huis. 't Was uit met de feeste, en zij waren weinig nieuwsgierig in het vierwerk. Het beste kleed en die schoone mutse wierden zorgvuldig in de kasse gedaan, en, korte stonden later, kwam Grietje uit haar kamerke, geheel in hare werkekleêren, met haren paternoster en haren kerkeboek, en 't was lezen en bidden, geheel den avond, tot late in den nacht.

Eindelijk, 's anderendaags morgens, als 't begon klaar te worden, stond Grietje al beven op, sloeg haar kruis, bevool haar aan God en al de Heiligen van den hemel, en ging al trekhielen naar de schure.

Nauwelijks was zij daar bezig met een paksken strooi te vergaren, of de winketdeure gaat open, en dat zelfste manneken is daar terug. 't Hadde de zelfste kleêren aan, den zelfsten hoed en de zelfste groote waterleerzen; maar 't was bleek gelijk de dood. Zijne oogen draaiden vereend in zijn groot hoofd, en zijne lippen beefden. Hij kruipt over de deure binnen, en zijn hoed stropt en valt van zijn hoofd.

Grietje heeft effen gedaan met haren bondel strooi te binden, en zij ziet dat er tusschen zijn grijs streuvelhaar twee gekrulde hoorntjes staan. Zij is verschrikt en werpt zeere haar bondeltje voor hem, valt op hare knie'n en begint te bidden.

De duivel wordt razend van gramschap, omdat hij zoo bedrogen is, hij neemt den bondel en vliegt ermêe door 't dak, twee driemaal rond het boerenhof, en knabbelt en bijt het strooi, al in korte endetjes, die hij met geheele grepen rondstrooit, en eindelijk verdwijnt hij.

[p. 363]

Men zegt dat nooit niemand dat gat, in het dak, en heeft kunnen vermaken. En was er nog iemand die het vandage durfde toesteken, des anderendaags was 't wederom open, gelijk te vooren. Men voegt er nog bij, dat Grietje, door dit voorval, eenen gruw kreeg van fooien en feesten, vaarwel zei aan de wereld, en in een klooster ging, waar zij, na een boetveerdig leven, een heilige dood gestorven is.

J. Leroy