Biekorf. Jaargang 10

[p. 161]

[Nummer 11]

Hoogeerweerde Heer Lodewijk Schram,
groot-vicaris van Zijne Hoogeerweerdigheid Edward J. O'Dea, bisschop van Nesqually, in America.
(Vervolg van blz. 149)

TEN jare 1884 wierd Eerweerde Heer Schram tot groot-vicaris van het bisdom benoemd, en 't was als dusdanig dat hij, in Koornmaand 1886, in name van zijnen bisschop, de reize naar Roomen ondernam, om ter gelegentheid van 's Pauzen jubeldag, de teedere genegentheid, de rechtzinnige hulde en de milde giften van zijn volk, en inzonderheid van de ongetemde kinderen der onmeetbare weiden en berglanden, aan de voeten van den grooten Leo neder te leggen.

Te dier gelegentheid deed hij een bezoek bij zijn volk en in zijn geboortestad, daar hij niet anders als toegenegen vrienden en telde. Na menigvuldige schikkingen over de zendelingen genomen te hebben, scheepte hij te Antwerpen in, op Ons Heer Hemelvaartdag van het volgende jaar, en kwam welvarend bij zijn geliefd volk

[p. 162]

terug, dat hem in vollen geestdrift wist te ontvangen.

Bij het afsterven van Hoogsteerweerden Bisschop Junger, in 1895, wierd onze vlaming belast met het bestier van het bisdom van Nesqually. 't En zoude niemand verwonderd hebben, hem tot de bisschoppelijke weerdigheid te zien opklimmen, hadde hij ze zelve, uit reden van zijne verzwakte gezondheid, niet weten van de hand te wijzen, en ze op andere schouders te schuiven.

Na de zalving van den nieuwen bisschop, wierd de Hoogeerweerde Heer Schram in zijne weerdigheid van groot-vicaris weder hersteld, en hij bleef dat ambt met alle wijsheid en werkzaamheid uitoefenen, tot dat de ziekte hem ommewierp en naar het graf sleepte.

Wat Hoogeerweerde heer Schram al gezwoegd en gewrocht, gepoogd en gepijnd, geleden en gebeden heeft voor het land dat hij als zijn tweede vaderland had aangenomen, wat overvloedige almoezen en wat zalige vertroostingen hij aan zijn volk geschonken heeft, dat is God alleen bekend. Maar hoe diep hij in de achting en de genegentheid van zijn volk was doorgedrongen, dat hebben de plechtigheden die den 5ⁿ, den 6ⁿ en den 7ⁿ in Koornmaand 1896 gehouden wierden tijdens zijnen zilveren jubeldag, genoeg bewezen.

‘De geestdrift,’ zoo schrijft men uit America, ‘de geestdrift van het volk en kende geene perken.’ ‘Eerweerde Vader Schram, in de 26 jaar en half, die hij in het bisdom heeft doorgebracht, was een harde en onvermoeibare werker; kloek en sterk, als hij was, kon hij de lastigste taak met lichten stap voleinden, en de blijgeestigheid van zijn vroolijken inborst deed hem beminnen van zijn volk, bij zooverre dat een protestansch dagblad van hem schrijft: Vader Schram was zeer gezocht en bemind door de katholijken die onder zijn bestier stonden, en hij had een leger vrienden en bewonderaars, onder de protestanten van de streke en van den Staat van Washington.’

Heerlijke getuigenis, voorwaar, die de edelmoedige zelfsopoffering van onzen vlaamschen zendeling uit den mond van andersdenkenden wist te lokken.

_**_*

[p. 163]

Het ijzeren gestel van den Hoogeerweerden Heer Schram, moest toch ook begeven onder den last van het werk.

In Schrikkelmaand 1898 wierd hij door eene leverziekte overvallen, en gedwongen, in 's heiligen Vincents gasthuis te Portland, bedlegerig te blijven, tot op het einde van Bloeimaand, en binst al dien tijd was hij bijna gestadig in stervensgevaar. Omtrent den eersten in Zomermaand verbeterde hij toch wat, en herstelde zoo verre, dat hij bekwaam was naar zijne stad weder te keeren, tot half Herfstmaand eenige korte uitstapkens in de opene lucht te doen en wat rond te wandelen. Omtrent den 20sten in Herfstmaand herviel hij in zijne kwale, die met eene bloedspuiging gepaard was; en van dan af en bleef er maar weinig of geene hope meer van beternisse.

Den 29sten in Herfstmaand, schrijft Eerweerde Vader J. Verwilgen die den zieke bijstond, het volgende aan dezes broeder. ‘De ziekte van uwen Zeer Eerweerden broeder is nog merkelijk verergerd. Ik verblijf hier nu dag en nacht in het gasthuis. Dezen morgen is de geneesheer van Portland overgekomen, hij ook heeft het gestel van den Zeer Eerweerden zieke uiterst zwak gevonden, en heeft ons ongelukkiglijk maar zeer weinig hope kunnen geven.

Vader Schram is ten volle aan Gods wille overgegeven, hij blijft steeds vol moed, ten volle bij zijn verstand. Toen ik hem de laatste gerechten toediende, heeft hij zelf met heldere stemme op al de gebeden geantwoord, gestadig heeft hij zijn kruisbeeld en zijn rozenhoedtje in zijne hand en aan allen die hem komen bezoeken, vraagt hij om een gebed voor hem.

Hoe gelukkig toch, in zulke schoone gevoelens te wege om den Goddelijken rechter te ontmoeten!

Bijna onophoudelijk wordt er aan het gasthuis gebeld om nieuws over Vader Schram te vernemen. Iedereen, zoowel Protestanten als Katholijken, staan met de tranen in hun oogen, als wij hun moeten melden dat de ‘Vader’ van Van Couver zoo zeer bedenkelijk ziek is.

[p. 164]

Mgr. O'Dea, onze Hoogweerdigste Bisschop, heeft heden reeds verscheidene malen zijnen Eerweerden vriend komen bezoeken...

Den vrijdag 30sten in Herfstmaand, vroeg de Hoogeerweerde zieke, om nogmaals onzen Heer te ontvangen; vrage die ik met groote vreugd voldaan heb. De Zusters die in de kamer van den zieke vergaderd waren, verlangden nogmaals den priesterlijken zegen te ontvangen, van den Vader die hun sedert twee en twintig jaren, den weg der heiligheid getoond had. Met weeke hand en bevende stem, gaf Vader Schram ons allen den zegen en eenige oogenblikken nadien verloor hij kennis, en zonder den minsten doodstrijd, vertrok zijne welbeminde ziele naar den schoonen hemel...

Veel wordt er gebeden in Van Couver voor den diep betreurden Vader, dien wij verloren hebben...

Het lijk ligt nu gebalsemd in de groote zale van het klooster. Dag en nacht is er overgroote toeloop van volk.’

‘Wat al tranen,’ schrijft eene andere hand uit dat verre geweste, ‘en wierden er niet gestort, op de stoffelijke overblijfsels van Hoogeerweerden Heer Schram, die met recht en reden ‘de vader der armen en de beschermer der ongelukkigen’ genoemd wierd.

Den vrijdag 4den in Zaaimaand, zong Zijne Hoogweerdigheid Bisschop O'Dea, het plechtig uitvaart, onder eenen overgrooten toeloop van volk en van priesters. Eerweerde Heer K. Claessens sprak eene prachtige lofrede uit, en het lijk wierd te midden van het kerkhof ter aarde besteld, op eenige stappen van het groot kruis.

Daar ruste onze moedige Vlaming, onder de schaduwe van dat heilig beeld, totdat de Opperherder kome, om dezen te beloonen die de verloren schapen ging opzoeken, en die zijn leven voor hen ten besten gaf!

C. Delaere

Uit Nieuwpoort.