Biekorf. Jaargang 10

[p. 102]

Winterlandschap

LANGS de lieve krekelbeke,
kijkt! hoe geheel de weilandstreke
zooals zij daar gaat en staat
in het zelveren water baadt.

Tot in 't verre ver verschiet
is 't al water dat men ziet;
al verwandeld om ende om
in een wijden waterkom!

't Winterlandschap komt hem speeglen;
vooglen weg en weder weeglen,
spelevarend ongestoord
aan den stillen waterboord.

Langs der weiden lieve zoomen,
ach! hoe schoon staan nu de boomen,
met hun groenbemosten voet,
in den witten wintervloed.

Ai! de kleene wilgentronken
zijn in 't water gansch verzonken.
Hier en daar steekt nog een kop
uit het dansend water op.

't Deert mij dat de mindre struiken
top en teil in 't water duiken,
dat het vedervolk nu al
op de boomen huizen zal.

'k Zie het hier en daar nog wagen,
op de hooger elzenhagen;
maar de wind, die schudt te fel
hun verwilderd takkenspel.

Weg en wegel afgesneden,
staat de boer, den dijk beneden,
schielijk, met zijn hof en land,
langs een breeden stroom geplant.

[p. 103]

 

Min gerust, de pijp te monde,

 

wandelt hij zijn uchtendronde;

 

roept zijn knapen, bij hun naam:

 

jongens zijn tot al bekwaam.

 

 

 

Al verloren! ziet ze buiten

 

varend op hun brooze schuiten!

 

- Beste man, wat is een zee

 

zonder schepen? Staakt uw wee!

 

 

 

Hoort ze juichen, schaatren, tieren,

 

ziet ze schomlen, glijden, slieren,

 

met een' trog, een' kuip, een' vloot,

 

op der weiden waterschoot!

 

 

 

Leven komt op 't stille water,

 

leven langs de boorden; later

 

hoor en zie ik overal

 

leven in het waterdal.

Horand