stoenden. Ende in alle der vergaderinge dijnre leden soe du teder waerstu dicwijl met voel arbeyts vermoyt, soe du teder ende van edelre complexien waers onderworpen alsoe haerden arbeyt als roepen, waken, predickende ende bedende op haerde steden liggende ende dicwijl op die bloete erde vernachtende, ende wesende inder woestijn xl. dage ende xl. nacht, ende dicwijl waerstu met dynen armen ende versmaden discipulen te voel steden onwerdelic ende haerdelic tractiert ende bewilen verworpen ende versmaet.
O, rechter voet der heiliger gangen mijns heren Jhesu Criste, die overmits den ganc der mynnende naercomelinge gelaten hebt die voetstappen alre doechden ende alle die werelt gedragen hebt met uwer cracht ende ten lesten aenden cruce wredelic genagelt worden. Ic aenbede u werdelic ende cusse u ernstelic ende bid dat mi vergeven moet werden soe wat ic staende of gaende gesundicht heb.
O, scoen beyn ende oetmoedige knyen mijns heren Jhesu Criste, die dic inden gebede op die bloete erde gestrecket ende gebuyckt gelegen hebben ende in die uterste passien met swaren prekelingen vermoeit waren. Ic aenbede u oetmoedelic ende cusse u ynnichlic ende bid dat mi genadelic vergeven werde dat ic dicwijl inden godliken dienst traech ende ondevoet geweest heb. Amen.
Andere en dergelijke gebeden volgen elkander op tot: ‘dijn leden die dat leven ende ademtocht geven,’ - ‘die alre heilichste borst,’ - ‘die alre verduldichste rugge,’ - heilige scholderen,’ - ‘suete mont, (die) was seer gepijnt beyde van Judas des verraders stinckende cussen, ende des edics,’ - ‘edel aensicht,’ - ‘salige oren,’ ‘alre claerste ogen,’ die ‘in die perse des doets verdonkert’ wierden, - ‘dat godlike hoeft.’
In een gebed dat de H. Vader Franciscus dagelijks plag te lezen komen de volgende uitdrukkingen: mishoepen (wanhopen); - o godlike schathuys; - roselaer bloet; roeseliken dauw; - waelruykende albaster; - mit roeseliker verwen; - ‘dat, overmits die inwerkinge des Heiligen Geist, in my luchten moet een aenbeeldinghe dijnre afgrondige oetmoedicheyt.
Uit het Rosengertken zijnde eenige overwegingen op het lijden des Heeren, wierden de volgende zeggenissen aangestipt: Levende wtscolpende fonteyn der godliker ontfermherticheit; - het gelieve dy mitter roeden dijns heiligen lijdens soe crachtelic te slaen op die keye mijnre versteynder herten; - als een onnoesel lam voer Judas den verstormden leuwe; - als verveerde kuyckxkens onder der moeder vloegelen; - o, onverscheplike fonteyn der levendiger wateren.
O welk een wasem van godsvrucht stijgt er uit die oude, eenvoudige gebeden op! Voorwaar onze vaderen baden in schoone en verhevene tale. In hun innigste zielsgesprek met den Heer vonden ze woorden, wendingen en uitdrukkingen die de tolk waren
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
