Biekorf. Jaargang 8

Nog vlaamsche woorden en spreuken

Die jongen is stijf verschietachtig: stijf teêr van 't verschieten. Zie De Bo, verschieten.

De boone groeit naar de perse = die trouwen groeien naar malkanders.

Die met het peerd uitgaat, gaat met zijn' meester uit.

Zij hebben dat kind voor den eersten keer in den gawagen gesteken; 't zal algauwe kunnen alleene loopen.

Van een die korte stapkes doet: ‘Hij zet wel vijf-en-twintig stapkes in een' teljoore.’

't Zal nog wel een kwart (lange) duren; 't zal wel een kwart met een rekkertje (stijf lange) duren.

Gij zijt nog te jong aan uwe snotneuze, om over zulke dingen meê te klappen. - Die snotneuze van ne jongen (die jonge snotneuze), hij en is nog maar drie vingers uitgekipt, en hij sloeg daar ook zijnen haak in.

Drie dingen en deugen niet (ofwel: zijn moeielijk): herzaaien, herbakken en hertrouwen.

Die betooginge en was maar een mager beestje.
't Is zonder ende of grond.
Eenen keer dief is altijd meulenare.
Ne moeial heet t' Oostende schorte vuile beuter.

[p. 328]

Als er iemand zeer heeft in zijn' tanden: 't Is verre van uw zet,’ zeggen ze: ‘g'en moet er niet op zitten.’

Gelukkig kind en heeft noch geld noch goed noodig.
't Water loopt al naar de zee.
Jan waait met alle winden.

Dat gij veertien dagen in den aalput roerdet, 't en zou nog zulk geen (zulk geenen aardigaard) bovenkomen.

Hij scheidde er af lijk blare van heur kalf.

Als 't regent, en dat de zonne schijnt: 't Is kermesse in d'helle, en den duivel slaat zijn wijf; of ook: 't Is kermisse in de pastors lochting.

Doca heeft een muile (of een tonge) van lintjes: zij kan babbelen ongehoord.

Hij is verre en bij (overal) gekend.
Over (of buiten) de schreve loopen.
Hij en zei noch hond noch beeste: niemendalle.
Eerst een peerd, ton een' koe, en ton armoe.

Gij moet die eerappels verspitten, van den eenen zak in den anderen gieten.

Dat is ne levenhouder, ne geruchtemaker van ne jongen.

Om de sproeten te doen weggaan, moet gij u 's nuchtens wasschen met den meischen dauw.

't Is nen eeuwige zeggere: ne vrijzeggere.

't Is zulk een beggelinge: 't is lijk ne klabettermeulen.

't Is lichte meer koud als in 't herte van den zomer.
't Is vriend tot Roomen toe.
Manten tegen Kalle schippen of slaan: knoezelvoeten.

Ne mageren djik = nen deerlijke puit. - Hij is houtemager.

Betalen in drie keers: = nu niet, en ton niet, en nooit niet.

[p. 329]

Jeukte en weelde zijn twee kwâ beesten: zijn moeielijk om dragen.

Knechteknol = knechtebrakke. - Meisebrakke.

Hij kan hem zoo aandoenlijk (aangenaam, lief, bemind) maken.

Die zij zelven prijst, is geprezen als hij wilt. - Eigen lof stinkt. - Goe ware prijst heur zelven.

't Regent in den winter bij weken, en in den zomer bij streken.

Een plat kind is te Brugge een kind dat nog niet en kan alleene loopen.

Van den duivel getijketakt zijn.

'k En kan ik niet luien en te processie gaan: twee dingen met ne keer doen.

Geef maar katoen! stel u maar dapper aan 't werk; ofwel werk maar dapper voort.

Ze zullen vechten dat het haar stuift.

Hij heeft van nen ezel geëten: 't is nen dommerik.

Laat dien vent in zijn weêre: hij zal wel van zelfs tot zijn eigen komen.

Ge gaat er gestaan hebben, met uwe zweetvoeten: ge gaat er tegenvliegen!

Hooge klemmers, en verre zwemmers, en sleerders (schaverdijnders) op het ijs, en zijn al te gare niet wijs.

Ivo zal den blijden inwend hebben: inwendig blijde zijn zonder het uitwendig te mogen gebaren.

Als de wind regen meêbrengt, de wind spoelt zijn gat. 't Is net weêre, 't wascht zij zelven.

Als men iemand gemakkelijk kan missen: Zijnen naam is Cissen, ik kan hem missen.

Hij is te dom om van nen ezele ep een' kruiscalcie (kruisstrate) gesmeten te zijn.

[p. 330]

't En is maar een gapen en een geeuwen, 't is uiterst gemakkelijk.

De jongens zijn ten slechtste als zij tusschen knorre en stok zijn, van 16 tot 20 jaar: 't is ton dat gij er bijzonder moet op letten.

Dat is te brandig voor mij: 't en is geen spek voor mijnen bek, 't ware al te wel voor mij, 'k en zal daar nooit aan geraken.

Hij en is van geenen haze gemaakt, 't en is geene rappen.

Van ne groote leugene: Dekt dat met uw klakke!

Als er iemand dom gesproken heeft: Vaagt uwen mond af, g'hebt gesproken!

Van kalen, dunnen klap: 't Loopt van de schippe: 't is te flauw om dood te doene.

Een uilken schieten: een druppelken pakken.

Al dat gedaan is en bijt niet meer: en vraagt geen zorge meer; hoe eer gedaan, hoe eer ruste.

'k Ga dat in mijn mouwe steken: onthouden. - Steekt dat in uwe mouwe: houdt gij dat voor u, 'k en geloof het ik niet.

Wijpgaai, wijstergaai, poepgaai.

Jan heeft daar leelijk in 't potje gedaan, tegen den gevel gestaan.

't Is beter een oud peerd geborsten als een jong gecreveerd.

Ne goên appetit (eetlust) is de beste sauce.

Hij heeft een haarken van zijn vaêrken, en een toerken van zijn moêrken.

Ge moet de peerden slaan die trekken kunnen: doen wel betalen die 't wel zitten hebben.

In de doze (in den bak, in 't kot) gesteken zijn.
't Ware te molskrieken: naar den wup, verloren.
Die broek is al verre geknikkerd: versleten.

[p. 331]

Gij hebt wel lange weggeweest om dat kleed te koopen!

- Hoor! g'en kunt niet koopen en loopen.

't Zou nen hond verlee'n, zoo lange te moeten wachten.

Niet en weet, niet en deert;
niet en heeft, niet en smeert.

G.V.d.P.