Nog vlaamsche woorden en spreuken
Hij kijkt (leelijk) lijk ne' persepeldere.
Muizen en eten geen dagen.
'k Heb nog meerdere bergen zien dalen.
Cies en Pe, ze zitten soms te klappen ‘lijk twee oudtjes over heerd.’
Zij eten hun wittebrood vooren: zij zullen later misschien keien koken, om jeugd te trekken.
Geen stokken en zijnder sterk genoeg om twee koekeletten door hun gesprek te slaan.
't Is lijk nen' gepluimden hane: 't is ne groote lanteerne en een kleen luchtje.
Hij is rap aan den hoed, maar traag aan de beurze.
Jan en heeft de ondernemendheid van zijn vader niet. Nu zeggen ze: 't initiatif.
't Is lijk rapen schellen bij de mane. = Het gaat voort lijk boon' knopen: 't is altijd even verre.
Van iemand die niet en heeft: ‘Plakt hem met z'n been' aan de balke, 't en zal geene cens uit zijn zakken vallen.
't Is bij foute van ijzer en kolen
dat er menige smid moet dolen.
‘'t Is een schoon kind, dat zijne moeder gelijkt,’ zei Jan. ‘Ja-'et,’ zei Gustje, ‘maar 't is nog een schoonder, dat zijnen vader gelijkt: het brengt zijne moeder in eere.’
‘Hoe voorder weg, hoe moeder man,’ zei een oud man.
Van dingen die op malkander niet en passen: ‘Het trekt op malkaar lijk hamersteert en klinkeband.’
Van iemand die nooit uitgeklapt en is: ‘'t Is lijk 't eeuwig kluien van Daaizeele. 't Is lijk 't eeuwig leven amen.’
Doet goede werken binst uw leven; trouwens: 't is beter één luchtje dat voorengaat als tiene die achterkomen.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd