Biekorf. Jaargang 8

Mingelmaren

AL dolend in de velden, op zoek naar heidensche kerkhoven, iets waarin de talrijke lezers van Biekorf, ons eene kostbare hulp zouden kunnen verleenen, komen wij op vele dingen.

Zoo kwamen wij te Denterghem op eenen langen en smallen wegel, die dwars door de velden sneed in rechte lijn.

Dat was de bekende Pouckewegel.

Een ridder van Poucke zegepraalde te Parijs in een steekspel, en, als belooning voor zijne dapperheid, vroeg hij den koning, dat de weg, dien hij met zijn peerd regelrecht van Parijs naar.... Poucke zou uitsteken, een vrije weg zou worden en blijven.

Zoo meldt de Zeise.

J. Cl.

Het Nevelschip. - Onze voorouders geloofden dat de nevels, de hagel, de kwade wolken, een schip uitmaakten dat de tooveraars, of wedermakers konden doen verschijnen, tot groote schade van den oogst, die hunne prooi werd. De bisschop Agoberd, die onder de regeering van Lodewijk den Goedige leefde, verhief krachtdadig de stem tegen de krankzinnigheid (dementia) en de dwaasheid (stultitia) van degenen die geloof hechtten aan dergelijke dingen, die overigens al in het algemeen veroordeeld waren door de Kapitulariën van Karel den Groote. Het Nevelschip bleef daarom niet min in stand in de middeleeuwsche gedichten, en zelfs Fixhart, die Rabelais vertaalde, spreekt van de zeilen van het Nevelschip, waarover Rabelais nochtans geen woord rept. (D^r Coremans enz.)

In de Kempen heet men eene wolk, waaruit men eene felle regenbui of hagelvlage verwacht, een schip. Wanneer er zulke wolk komt aangedreven, dan zegt men: Ze zijn weer een schip aan 't laden of daar komt weer een schip af. In West-Vlaanderen

[p. 144]

geeft men aan eene hagelvlaag, eene buiïge wolk, waaruit het hagelt, den naam van appelscheep of appelschip. (Z. De Bo.)

Die uitdrukkingen zouden wel in verband kunnen staan met de vroegere voorstellingen en begrippen, waarvan Coremans gewaagt.

(Uit ‘Ons Volksleven’, 8^e jg., blz. 235.)

MEN mag zeggen dat de inhoud van Biekorf een belangrijk spel heeft gespeeld op den laatsten oudheidkundigen zitdag van Gent.

De gedaante der leemen huttekens van 't Vrijbusch, vroeger in Biekorf beschreven en bekend gemaakt, wierd er vermeld als eene eigenheid, als een merkweerdig overblijfsel uit de vroegste tijden.

De geleerde wereld heeft er ook kennis gemaakt met de eigenaardige bewoners van 't Vrijbusch, een oorvolk uit het steenen tijdperk, op zulk eene kundige en boeiende wijze door Biekorf veropenbaard.

Bericht aan de liefhebbers geene eigenaardigheden van hun dorp of van hunne streek te laten verloren gaan.

J. Cl.

Mooi-meisje (VIII, 111). - In het werk van H. Schlegel, De Dieren van Nederland (Haarlem, 1862), lees ik:

‘De Heer van Bemmelen vermoedt, dat de visch, door de Hollandsche kustbewoners Mooi-meisje genoemd, de jonge kabeljauw is.’

J.W.

DONDERDAGE, den 8sten in Grasmaand, 1897, als Pastor Mavaut ingehaald wierd te Bavichove, stond er boven eenen bakker zijn deure, het volgende:

't Is al om brood, dat wij

ons weren, ik en gij,

gij, pastor en ik, bakker:

ik bakke koorn om geld,

gij smijt het, met geweld,

en zaait het, in Gods akker.