Biekorf. Jaargang 8

Mingelmaren

WIJ dienden in de Mingelmaren van Biekorf den aanleg en den bouwtrant te beschrijven der hofsteden van West-Vlanderen.

Daartoe wierd er een oproep gedaan in den laatsten oudheidkundigen zitdag van Gent.

Die wil weten welk nut voor de geschiedenis en de volkenkunde er in die navorsching gelegen is, raadplege het belangwekkend werk van Aug. Meitzen: Siedelung und Agrarwesen der Westgermanen und Ostgermanen, der Kelten, Römer, Finnen und Slaven.

Men weet dat in volkenkundig opzicht de hofsteden tot twee toonbeelden kunnen herleid worden, namelijk de franco- allemanische en de friso- sassensche gedaante.

Overblijfselen van de beiden worden in West-Vlanderen waargenomen.

Die hofsteden en oorbeeldige gedaanten van hofsteden uit elk geweste behooren beschreven te worden.

J. Cl.

Congres van Oudheidkunde. - Twaalfde bijeenkomst van den 3ⁿ tot den 11ⁿ Aug. 1897 te Mechelen, onder voorzitterschap van Kan. G. van Caster, Secretaris Louis Stroobant, Liersche Steenweg, 2. Men wordt verzocht van nu af aan de onderwerpen op te geven, waarover men zal handelen.

(Uit Dietsche Warande, 1897, 2^e aflevering, blz. 185.)

[p. 128]

- WEET ge wie er New-York gesticht heeft?

- De Nederlanders.

- Neen, een Waal uit Henegouwen, met name de Forest van Avesnes. Hij kwam in America toe in de Lente van 1623 en bleef er woonvast met meer dan 300 zijner medeburgers op den rechteroever van den Hudson.

De Nederlanders wierden de talrijkste en de jonge stad kreeg den name van Nieuw-Amsterdam, zooals men weet.

In 1674 herdoopten ze de Engelschen met den name van New-York.

J. Cl.

IN den oudheidkundigen zitdag van Gent wierd er eene prachtige keisteenbijle getoogd, die gevonden was in eene gracht te Lampernisse.

De ontdekkingen der voorgeschiedenis in West-Vlanderen zullen ons weldra volledig bekend gemaakt worden in het tweede deel der verslagen van den oudheidkundigen zitdag van Gent.

J. Cl.

Het groeten

BIJ de oude Belgen en Gallen. De oude Belgen en Gallen maakten eenen draai links, wanneer zij eenen goeden vriend of eene kennis ontmoetten, aantroffen of verlieten, om hem te betuigen dat men wenschen voedde voor zijn geluk. Vervolgens mieken zij met de linker hand een gebaar vergezeld van eenige wenschen.

Die wenschen waren drieërlei: de eene betroffen het geluk dat men dengene dien men groette, toewenschte; de andere betroffen de onheilen waarvan men hem wenschte bevrijd te zien; de laatste eindelijk bestonden in hem aan de beschermgeesten aan te bevelen. (Plinius, lib. 23 c. 11).

Bij de middeleeuwsche Franschen. De Franschen in de middeleeuwen, in hunne groetenissen veel overdrijving toonende, en gevoelens veinzende die zij niet hadden, veranderden gansch de maatschappij in een hansworstentroep. Wanneer twee personen die elkander nauwlijks kenden, elkaar ontmoetten, zag men hen malkander omhelzen, alsof ze elkaar verstikken wilden, en zich wederkeerig de handen kussen. Men wilde de vereering die de Romeinen hadden voor de rechterzijde, herinvoeren. Van daar die menigvuldige handkussingen: men deed die zoo dikwijls men eene kennis ontmoette. Ja, de brieven begonnen met de woorden: ‘Ik kom uwe handen kussen.’ (Du Laure, Histoire de Paris.)

(Uit Ons Volksleven, 8^e jaarg., blz. 215.)