Biekorf. Jaargang 8

[p. 40]

Aan Guido Gezelle,
den dichter van ‘Tijdkrans’

DICHTER, ei! waar gaardet gij

al dat bont gebloemte blij

al dat geurig groen geloovert'?

Hoe toch vondt ge en vlocht er dan

kleine en groote kransen van,

kunstig al aanééngetooverd?

Al - en elk op eigen wijs -

rank en rood naast grof en grijs,

lieflijk zijn ze... en stemmig stille;

stemmig stil, doch overweerd

dat ze een koningskind begeert,

dankbaar, Dichter, u te wille.

Dank u, dat ge mij en al

die u kent of kennen zal,

liet den schat uws herten deelen;

dat ge, Meester, Wonderman,

zoo als 't nievers niemand kan,

laat uw lied ons ooren streelen;

Dank u, dat ge, braaf en goed,

God al meer beminnen doet

telken dage, telker stonde!

Gave 't God dat uw gezang,

dag en jaar en eeuwen lang,

in ons Vlaandren weerklank vonde!

Eug. Delepeleer

Cod

DE sterren zitten hooge,

de steenen zitten diep:

toch vindt en volgt ze de ooge

van Eenen, die ze schiep.

[p. 41]

 

De dieren gaan hun gangen

 

zoolang ze 't leven drijft:

 

doch, leeuw en leerling hangen

 

van Eenen af, die blijft.

 

 

 

De mensch aanschouwt het wonder,

 

hij zint, hij zoekt het slot:

 

en boven blinkt en onder

 

diens Eenen name: God!

Maria

Maria, gij die zuiver zijt
en zonder schuld of schâ bevonden,
van vreeze beef ik en van spijt;
och, spoed, en help mij uit mijn zonden.

Maria, gij die Jesus mint,
veel meer als mensch en geest te gader,
ik ging, en liet uw godlijk kind;
och, kom en leid me Jesus nader.

Eug. Delepeleer