Berlijnse liederenhandschrift

XXXX.

* Ich wen, et zij, zo men mir zayt,
daert tso mijn gheloven drayt:
mich duncket, wie den anderen iaghet,
datz her zelden rastz.
Ich volghe yr, als dier tygher doet
dem spiegel van arde na dem welfen ziin.
De tsartz yst minnentliiche ane crijt.
Van ich zi zye in ghelijchen schiin,
so han ich gayr die wise verloren.
Ze is mir alstz hoghe gheboren.
Woor allen vrouwen us vercoren
is ze wel die beste.

Zi hayt aen yr van aerde
des panters zuesheit, des volget yr al doghet na.
De tsartz is kuys end milde ire guete,
mir is na iren hulden ga.
Zus hayn ich weder roe no rast.
al ondaet is zi gayr ghehas.
Zi is mijn wert, ich bin ier gast.
Op steden wil ze lesten.

Dem zedewaer ghelijcht zi ane wise,
daer al vergijft van aerde aen sterft.
Zijst ane gal, in dogeden ich zi prise,
al ondayt gayr aen zi verdrijft.
Des draget zi der eren rijs,
croen in conincliker wijs.
Van allen vrawen hayt zi prijs,
behaelt zijt in dat leste!