Berlijnse liederenhandschrift

XXXVII.

* Wijf,
zoukyr zuesyr bloemen bloyt
yst dyr lijf.
Drijf, rouwe, von mir zelden leyt.

Oph eerden zo ne wert nye gheboren,
das vrouwen mach ghelijchen.
Der haen ich eyn uysercoren.
Die zorghen die van mir wychen.
Yr dienre wil ich gerne zijn,
das wal anscijn,
mijn vrueden kan zi machen breyt.

Der alles guets mich enden kan,
das minnen mach volbrenghen [...]