Berlijnse liederenhandschrift

XXXIV.

* Lo zijn, lo zijn, lo zijn,
dou sarte vrouwelijn,
vrou, dijn onghebere,
doch mer ghenade aen scijn!

Troestes aen zo ben ich noch.
Ach, des tughet mer die moyt
end brenck mer in lidens slot!
Doch zo ben ich ongescout.
Alzo, alzo, alzo
mit haer in vreuden ho!
Etz comt mer van ghedenchen,
das ich werde vro.

Dou byst doch ye mijns hertz raet,
wiltu [..] zo gheweldich?
Of mijn dyenst dyr ich behayt,
loen mer dan zo lichtelich
das, das, das,
helphz mer, lief, alzo!
La mich ghenade winnen,
zo bin ich alles vro.