Berlijnse liederenhandschrift(1941)–Anoniem Berlijnse liederenhandschrift– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende XII. Och, wolde eyn reyne wijf ghemeyt, die yr desz lasters hayt verzeyt, 365[regelnummer] gaer vri vuer allen scanden breyt, eyn reyne wijflich bilde! Gief hee oph erden bessere icht? Oph miin trouwe, meyn es nicht: van vrouwen lieflich anghe[zicht] 370[regelnummer] maecht manne truwen wilde. Yr lachen onde yr zachte groes ca[n] ze zo vruentliich machen, das zich eyn man vruwen moys. Ze deyt oech menighen zweren boes 375[regelnummer] mit minnentliichen sachen. Eyn man mach wol vroliich ziin, wan ym eyn reyne wijf gayr fiin vrolich oph sliust yr minnen scriin unde liicht en in yr hertz, 380[regelnummer] das er daer in hayt ghewalt. Wie mach er yummer werd[en] alt? Zo vrÜentlijch ist der minne ghestalt, ze ist alre doghz eyn hertz. Wan er in tsween armen blanch 385[regelnummer] gaer vruentlich zich mach wenden, zo wyrt ym der tsijt nicht lanch: van yre tswey[er] ombeÜanc yr leyt moet gaer verzwenden. Mich wondert, wye eyn zelder man 390[regelnummer] zinen zin ghehalden kan, wan ym eyn reyne wijf zwt an mit lijchten oghen bliiche. Des veert yr yummerme tse bas. Eyn goet wijf besser vyl dan scas. 395[regelnummer] Yr lof nie man tsu vollen mas, her ne levede in y[r]me stryche. Wan ze drÜch eyns mannes mont gaer vrÜentliich an yr kinne, das ist ym eyn zelighe stont 400[regelnummer] unde zinre hoyster eren vont: vyl wonders machet minne. Vorige Volgende