De Belgische Illustratie. Jaargang 16

[p. 209]

[Nummer 27]

Onze gravures.

Generaal Gordon.

Onze lezers zullen zonder twijfel wel eens nieuwsgierig zijn om het portret te zien van den zoo veel besproken generaal Gordon, die geroepen is eene rol te vervullen in de neerzetting in Afrika. Dit laatste werk verdient voorzeker dat de beste krachten daaraan worden gewijd.

Generaal Gordon volgde, jong zijnde, de leergangen der militaire school van Woolwich, en trad weldra in het koninklijk regement, met hetwelk hij den oorlog in de Krim bij woonde, en zich daar luisterrijk onderscheidde. In 1860 begaf Gordon zich naar China, waar hij tegen de Tai-pings oorloogde.

generaal gordon.

Van dat tijdstip was de loopbaan van den generaal als voor goed afgeteekend, en onder den vroegeren khedive werd hij gouverneur-generaal van de Soedan, dezelfde landstreek, die nu in opstand is en waar de valsche profeet eene zoo geduchte rol speelt.

Pas was hij, na dien tocht, in Engeland terug gekeerd, of zijn vaderland wierp andermaal de oogen op hem, om eene nieuwe zending te vervullen in gemelde afrikaansche provincie. Die zending moet in betrekking staan met de aanstaande bevrediging van de Soedan? welke bevrediging echter meer en meer een droom schijnt te worden.

Zeker is 't dat het gelijktijdig gedane offer van den koning der Belgen, om naar Gongoland te reizen en daar het beschavingswerk, door den koning ondernomen, te gaan beschermen, een zekere oppositie in Engeland heeft doen geboren worden; doch generaal Gordon heeft er aan gehouden zijnen naam aan de onderneming te hechten, en hij zal daaraan ook niet te kort blijven.

Generaal Gordon heeft zeker in zijne krijgsmansloopbaan laurieren gewonnen; maar zijn zij wel te vergelijken bij die welke hem het vreedzame werk der beschaving kan doen verkrijgen? Wij zeggen luid op ‘neen.’

Bezoek bij den bakker.

Wij hebben dat tafreel misschien tien of vijftien keeren gezien in ons leven - gezien in natuur. Dat jonge meisje is naar den bakker geweest, heeft er brood gehaald en tevens in de buurt eenige liters melk gekocht. Vader is thuis gekomen met een goed, doch zuur verdiend weekgeld en nu ook moet er een goed maal worden opgediend. Caro, de hond, die een fijnen neus heeft, vergezelt liet meisje, wel hopende dat hij ‘een proefbeetje’ zou kunnen machtig worden, en daarom trippelt hij naast het kind voort en schijnt niet ongenegen om den kleinen koek weg te happen, die het meisje van de bakkersvrouw gekregen heeft. Geduld, Caro, eerst moet de meester gespijsd worden en daarna de hond! Caro zou echter dien stelregel teenemaal willen omzetten.

Een duitsch dorp.

Ziedaar voorzeker een dorp en eene natuur, die gansch verschillend is van wat wij hier in deze landstreek gewoon zijn te zien. Niet alleen is het landschap gansch verschillend, maar de gebruiken, de levenswijze, de vorm en bouwtrant der huizen. Wij bevinden ons tusschen Blankenheim en Hillesheim, te Dollendorf, aan den Eifel. Zoo welvarend als in onze groote Vlaamsche dorpen, schijnt het daar, in dat duitsch dorp, niet toe te gaan; maar zeker is het schilderachtiger gelegen. De hoeve rechts, de met twee ossen bespannen hooiwagen te midden, de ketellapper links, omringd door eene groep dorpbewoners - dit alles is inderdaad zoo schilderachtig, dat het aller aandacht boeit.

De hoogeschool van Bazel.

Onder de merkwaardige gedenkteekens die Bazel bezit, telt men zijne Hoogeschool, wier stichting dagteekent van 1459 en die, tot in 1833, de eenige inrichting was van dien aard. Zij bevat een ontleedkundig kabinet, eene bibliotheek zeer rijk in manuscripten. Onder deze ontmoet men een handschrift van het beroemde werk de lof der sotheyd van Erasmus, die in 1521 te Bazel dit werk liet drukken. Het manuscript is versierd met teekeningen van Holbein. Ook is de hoogeschool rijk in munten en in schilderingen van gemelden meester.