De Belgische Illustratie. Jaargang 16

[p. 193]

[Nummer 25]

Onze gravures.

De Chineesche ministers.

De oneenigheid die tusschen China en de fransche republiek, betreffende Tonkin, is uitgebersten, roept, natuurlijk, de aandacht in op de chineesche diplomaten. De markies Tseng, welke niet alleen China vertegenwoordigt in Engeland, maar ook als bijzonder gevolmachtigd gezant in Frankrijk optreedt, heeft Parijs verlaten, liet daar slechts een gezantschaps-secretaris achter en is nu naar Engeland terug gekeerd. De markies is een zeer beschaafd man en een kundig diplomaat. Hij is sedert 1879 in Europa en heeft er zich een groot getal vrienden verworven. De titel van markies bestaat thans ook in China, even als die van hertog, graaf en baron. Men moet echter opmerken dat deze titels niet altijd erfelijk zijn, doch zij worden wel eens van een onderscheiden man op diens zoons overgebracht. Die overdracht is echter het gevolg van eene bijzondere gunst. Het tweede portret is dat van Li-Hung-Chang, de tegenwoordige hoofdbestuurder van het chineesche rijk, onderkoning van Chih-Li. De keizer van China Kwang-Su, was, toen hij in 1875 den troon beklom, een kind. Beurtelings was de weduwe des keizers, Tsien Feng en prins Kung, regent en regentes, en thans is die last opgedragen aan Li-Hung-Chang, een hoogst onderscheiden staatsman en militair bevelhebber, die in 1860 met kolonel Gordon den oproer van Tai-ping dempte.

De chineesche ministers.

m.y. yong, markies van tseng.
li-hung-chang, eerste chineesche minister.

Op uw gezondheid.

Hoe het jawoord gegeven wordt? Ja, dat is eene vraag die op duizenderlei manier kan beantwoord worden. Sommigen vragen en zuchten naar dat kleine woordeke, dwalen boven in de wolken, anderen in bloemengeur en maneschijn, nog anderen, zoo als hier het geval is, in het schuimende bier en dezen of genen Alpen-elixir rond, en allen komen niet zelden op hetzelfde resultaat neer. Verschil van gemoedsgesteltenis! Deze deerne zou u brutaal in hef gezicht uitlachen, als gij in dichterlijke taal uwe liefde verklaardet; ofschoon zij niet ongenegen is van ja te zeggen op uwe vraag; gene zou u integendeel met minachting afdanken, als gij van zoo'n heilige en zalige dingen als het ‘jawoord’ is, spraakt Tusschen de gevulde bierpint en den hoog gezwollen ‘kramik.’ Hier in alle geval is dit de zaak niet, en de deerne, met haar blaaskaken, hare armen als scheepsmasten, hare handen als van ijzer, hare voeten, die het omvallerr wel zullen beletten, zegt ‘ja’ tusschen het ledigt

[p. 194]

van een goed gevuld glas, en de verloofde heeft de kan bij de hand om het glas andermaal vol te schenken en op zijne beurt ‘op haar gezondheid’ te drinken. Hoe het jawoord er ook uit komt, toch raakt het paar getrouwd en de minst poëtische zijn niet zelden de gelukkigste.

In het bosch.

Het is den geleerde altijd een wezenlijk geluk als hij, in het bosch dwalend met een nieuw boek, er een eenzaam hoekske kan vinden, waar hij door niets in zijne studie gestoord wordt. Daar, verre van het gedommel der rijtuigen, van den voetstap des wandelaars verwijderd, leeft hij met zijnen schrijver. De vogel mag zingen, het gebladert ritselen, de zon door het loof tintelen, zijn hond grommen of opspringen tegen een gonzend insekt, de herten mogen hunnen snuit nieuwsgierig door het groen steken als wilden zij ook wel eens weten wat dien stillen mijnheer zoo druk bezig houdt - maar niets wekt zijne aandacht op. De bank waarop hij zit is ruw, en niet erg gemakkelijk; doch wat geeft dat? Zij is eenzaam en diep in het bosch gelegen, en om die reden nooit door gedruischmakende wandelaars, kakelende kindermeiden en schreeuwende knapen bezocht. Van het oogenblik dat men eene sierlijke bank op deze plek zet en de weg, die er heen leidt effen en gemakkelijk gemaakt wordt, is de rust ook verdwenen. In den Haag, of liever in het haagsche bosch, langs den kant der duinen was eene eenzame plaats, eene hoogte van waar men een schilderachtig gezicht op den omtrek heeft. Daar kwam de novellist Cremer dikwijls rusten en droomen. Nu heeft men er ‘ter zijner eere’ eene bank opgericht - aardige vereering! - en de rust van de plek is verdwenen en men ziet er nu niet zelden een kindermeid met een trompetter der huzaren op neergezeten - een gezelschap, dat zeker niet denkt aan den geestigen en gevoeligen schrijver van het Pauwenveerke en deine Meu.

Eene stoomboot voor de Congo-rivier.

De zending, welke door onzen koning ingericht wordt voor het doen van nasporingen op de rivier de Congo, en ter opening van eenen handelsweg in Centraal-Afrika, is nu verrijkt geworden met eene stoomboot, bestemd om gemelde rivier op en af te varen, daar waar zij bevaarbaar geacht wordt. Die boot is naar een gansch nieuw model gemaakt of beter gezegd, teenemaal geschikt voor den dienst waartoe zij moet gebezigd worden. Zij is gebouwd door den scheepsmaker Yarrow, en verscheen dezer dagen in de Teems. Het schip heet ‘Stanley’ ter eere van den beroemden reiziger in Centraal-Afrika. Het bestaat uit zes lange en smalle pontons van gegalvaniseerd staak Ieder van deze verdeelingen is waterdicht en kan op zich-zelf vlotten; zij kunnen allen uit-een genomen en weer gemakkelijk in-een gebracht worden. De stoomkracht is voortreffelijk geschikt; de vuren worden met hout gestookt. De boot kan daar waar de rivier niet bevaarbaar is, uit-een genomen en over land worden getransporteerd. Ieder afdeeling kan op vier wielen gezet alzoo als een waggon vervoerd worden. De stoomer heeft een vaart van 9 of 10 mijlen per uur. Dergelijke booten worden nu gebouwd voor rekening van het fransch gouvernement, en zijn bestemd voor den militairen dienst in Tonkin.