Een verjaardag.
In het volgende jaar, in de maand september, viert de groote Nederlandsche dichter Nicolaas Beets, zijn 70n verjaardag.
Onder letterkundig oogpunt moet de dichter door iedereen geroemd worden als een meester, en die daarenboven, ofschoon protestant, nooit den katholiek in zijn geloof heeft willen krenken. Integendeel, Nicolaas Beets, een geloovig protestant, heeft in Nederland de genegenheid en de achting van den katholiek verworven en zijne keurige gedichten en zijne geniale Camera obscura zijn en blijven gelezen door allen, die aan edele gedachten en verfijnden smaak vasthouden.
Hier, in Vlaamsch-België, is Beets voorzeker geen onbekende; hij beslaat naast Tollens eene eereplaats en dit dank zij den zoo veroordeelden nadruk, die voor vele jaren hier van zijne werken verscheen, te Antwerpen en te Gent. Die nadruk - wij willen den plunderaar niet voorspreken, maar alleen doen zien dat hij toch ook eene goede zijde aan zich had - heeft de Hollandsche uitgevers van Beets' werken geenszins verarmd en hij heeft integendeel den dichter in ons midden glansrijk doen kennen; hij zal nu als Nederland den feestdag viert, uit ons Vlaanderen een aantal vereerders doen opstaan, zoo als de dichter zelf eens mocht ondervinden op een onzer kongressen te Brugge, waar hem onder de daverendste toejuichingen het kruis der Leopoldsorde werd toegereikt.
Nicolaas Beets heeft veel, zeer veel bijgedragen om hier te lande den dichtergeest aan te wakkeren. Wie onzer heeft niet gedweept met zijn Ada van Holland, zijn Gwy de Vlaming, al is dit dichtstuk dan ook nog zoo naar, zegt Busken Huët; met zijne prachtige vertalingen van Byron; met dien schat van zoetluidende oorspronkelijke stukken, waarin zooveel gevoel tintelt!
Vooral de hier ook gekende Stukjes in den Volkstoon zijn meesterlijke grepen; zij worden door elken Vlaming verstaan en hebben meer dan eens met een vroolijk gemoed uit zijnen mond geklonken.
Wij hebben Conscience gevierd; wij hebben een bloemke op het pad geworpen van andere auteurs die, deze minder gene meer, verdiensten hadden en in welke wij meer den langdurigen dienst aan het vlaamsche land bewezen, vereerden - laat ons ook het volgende jaar nogmaals het genie vereeren, en dit met des te meer liefde, daar de Nederlanders tijdens het Consciencefeest niet ontbraken, en dat Nicolaas Beets een der warme vereerders van onzen verteller was.
Auteursrechtvrij